خدایا پیکرم آتش گرفته
دل غم پرورم آتش گرفته
شهادت نامه را با خون نوشتم
ولیکن دفترم آتش گرفته
خودم دیدم کنار قتلگاهم
که قلب مادرم آتش گرفته
خودم دیدم کنار نهر علقم
لب آب آورم آتش گرفته
خودم دیدم که از تیر سه شعبه
گلوی اصغرم آتش گرفته
خودم دیدم سکینه داد می زند
که عمه چادرم آتش گرفته
الا ای خواهرم زینب کجایی
لباس دخترم آتش گرفته
ز هرم ناله هل من معینم
صدایم، حنجرم آتش گرفته

سی وشش سال پیش بودکه درچنین روزی ، رژیم بعثی حاکم درکشورهمسایه، به خاک میهن مان حمله ورشد، انسان های بی گناه بسیاری راازنوزادان شیرخواره گرفته تازنان ومردان کهنسال وبی پناه به خاک وخون کشیدو برخی ازشهرها و روستاهای کشورمان رابه تصرف درآوردتابه خیال خود ، استقلال وعزت ایران راجریحه دارسازد؛ همان عزتی که به موجب کلام الهی درآیه هشتم سوره منافقون « … وَلِلّه ِالْعِزَّةُوَلِرَسُولِه ِوَلِلْمُؤْمِنِينَ … وعزت،مخصوص خداورسول اوومؤمنان است » برای ماصبغه ای الهی داشت ودفاع ازآن اجتناب ناپذیربود.
ادامه مطلب :
طولی نکشیدبنیان مرصوص ملت،شکل گرفت تادفاعی عظیم رابه منصه ظهوربرساند . دفاعی که به راستی مقدس بودو درطول تاریخ ، مقدس خواهدماندتاهمه آزادگان وصاحبان وجدان های آگاه و بیدار در طول اعصار و قرن های آینده بامروری برآن ، عظمت بی پایانش رانظاره گرباشند.
آری دفاع مامقدس بودچراکه ملت مومن وفداکارمان باباوری عمیق به تحقق وعده الهی که فرموده است « إِن َّكَيْدَالشَّيْطان ِكان َضَعِيفاً؛محققاًكيدشيطان سست وضعيف است » عزم خویش راجزم نمودو با امعان درکلام حق « وَالَذِين َكَفَرُوايُقاتِلُون َفِي سَبِيل ِالطّاغُوتِ؛وآنان كه كفر می ورزنددر راه طاغوت پیکارمی کنند » به تکلیف خودبا الهام از « فَقاتِلواأَولِياءَالشَّيطان ِپس باياران شيطان بجنگيد»جامه عمل پوشاند تابرگ زرین دیگری رادرتاریخ این مرزوبوم به یادگاربگذارند.
دفاع مامقدس بود زیرا مردم مان باژرف اندیشی درفرمان یگانه قادرمتعال : « وَقاتِلُوافِي سَبِيل ِاللّه ِالَّذِين َيُقاتِلُونَكُم ْوَلاتَعْتَدُواإِنّ َاللّه َلايُحِب ُّالْمُعْتَدِينَ. وَاقْتُلُوهُم ْحَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم ْمِن ْحَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ…؛و در راه خدا با كسانى كه با شما مى جنگند بجنگيد ولى از اندازه درنگذريد زيرا خداوند تجاوزكاران را دوست نمى داردو هر كجا بر ايشان دست يافتيد آنان را بكشيد و همان گونه كه شما را بيرون راندند آنان را بيرون برانيد… » باتمام توان خروشیدند و فرزندان عزیزشان را راهی جبهه ها کردند تاسرزمینی اسلامی ، زیرسیطره خون آشامان بی وجدان قرارنگیرد.
دفاع مامقدس بودزیرا عنایات و امدادهایی ازجنس « وَلَقَدْنَصَرَكُم ُاللّه ُبِبَدْروَأَنْتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوااللّهَ لَعَلَّكُم ْتَشْكُرُونَ؛ويقيناًخداشمارادر (جنگ) بدر،باآن كه ناتوان بوديد،يارى کرد پس تقواى خداپيشه كنيد،باشدكه سپاسگزارى نماييد» رادربرداشت و بااراده الهی ، مصداق دیگری از « وَلَقَدْنَصَرَكُم ُاللّه ُفِي مَواطِنَ كَثِيرَةوَيَوْم َحُنَيْن…؛قطعاً خداوندشمارا درمواضع بسيارى وازجمله درروز «حُنين»يارى كرده است » رانمایان ساخت.
و دفاع مامقدس بود زیراباجان نثاری هزاران انسان خداجو وغیرتمندانجام ودرسایه خون پاک شهیدان ، همان هایی که مصداق « وَلَاتَحْسَبَنّ َالَّذِين َقُتِلُوافِي سَبِيلِ اللَّه ِأَمْوَاتًابَل ْأَحْيَاءٌعِنْدَرَبِّهِم ْيُرْزَقُونَ؛هرگزكسانى راكه درراه خداكشته شده‏ اند مرده مپندار بلكه زنده ‏اندكه نزدپروردگارشان روزى داده مى ‏شوند » هستند به پیروزی عزت آفرین انجامید.
وامروز درپس سال ها ، هفته دفاع مقدس باز می آید تا مظلومیت بزرگ و البته سربلندی ملتی را یادآوری کند که به تنهایی در مقابل زیاده خواهان خون ریز و یاری گران و هم پیمانان آن ها ایستاد تا آزادگی وجوانمردی به ارث برده ازحسین ( ع ) رانگاهبانی کند.
دراین روزها، یادوخاطره شهدا را بیش از پیش گرامی بداریم و به ارواح بلندشان درود بفرستیم و برای ادامه دادن راه شان با آنان تجدید میثاق نماییم

ادامه »

اهمیت صله رحم
با توجه به آثار ژرف صله رحم در حوزه فردی و اجتماعی و زندگی دنیوی و اخروی انسان، آیات و روایات به طور گسترده بر آن تأکید ورزیده و اهمیت آن را گوشزد کرده اند.
در آیات قرآن، کسانی را که قطع صله ارحام می کنند، در شمار «زیان کاران» قرار داده است:
کسانی که پیمان خدا را پس از محکم ساختن آن می شکنند پیوندهایی که خداوند دستور فرموده است برقرار سازد، قطع و در روی زمین فساد می کنند، زیان کارانند. (بقره: 27)
از امام صادق علیه السلام درباره مفهوم «آنچه را خدا به پیوستنش فرمان داده» که در این آیه آمده است، پرسیده شد. ایشان فرمود: «مراد از امر خدا، صله رحم است و تأویل دیگر آیه، ارتباط شما با امامان معصومین است.» امام سجاد علیه السلام نیز در نصیحت خویش به فرزندان، آنها را از هم نشینی با چند گروه منع می کند که یکی از آنها، کسی است که روابط خویشاوندی را قطع کرده است؛ زیرا آنان در آیات قرآن مشمول لعنت الهی قرار گرفته اند: «بپرهیز از هم نشینی با «قاطع رحم» که من او را در سه جای قرآن، لعنت شده یافتم.» آنجا که خداوند می فرماید:
آیا اگر از (دستورها) رویگردان شوید، جز این انتظار می رود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندی کنید؟ اینان همان کسانند که خدا آنان را لعنت کرده است. (محمد: 22 و 23)

صفحات: 1 · 2 · 3

تعریف صله رحم
اسلام، آدمی را موجودی فرد محور، تنها و جدای از جماعت نمی داند، بلکه او را به طور فطری اجتماعی می شناسد که باید در کنش های متقابل با دیگران، بخش مهمی از نیازهای خویش را برطرف سازد و به رشد و کمال دست یابد. اساساً اسلام، دینی اجتماعی و مبتنی بر قواعد و دستورهای جمعی است که هر گونه فردپرستی، رهبانیت و گوشه گیری در آن ممنوع است. مسئله مشورت، نماز جماعت و جمعه، حج و جهاد، لزوم تشکیل حکومت و بسیاری دیگر از مؤلفه های اجتماعی اسلام، نشان دهنده اهمیت این گونه مسائل در این دین حیات بخش است.
یکی از اموری که آموزه های دینی اهمیت بسیاری برای آن قائل است، مسئله «صله ارحام» است. «صله» از نظر لغت شناسی به معنای پیوستن، احسان و عطاست. «ارحام» نیز جمع «رَحِم» و به معنای عضو خاصی از بدن زن است که محل استقرار فرزند و کانون نشو و نمای طبیعی اوست. خویشاوندان نیز به اعتبار انتساب به یک رحم، «ارحام» خوانده می شوند.
بر اساس روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، خداوند به هنگام خلق رَحِم با خطاب به او فرمود:
من رحمانم و تو رَحِم، اسمت را از اسم خود گرفتم. هر کس با تو بپیوندد، من نیز با او می پیوندم و هر کس از تو جدا شود، من هم از او جدا می شوم.
صله ارحام به معنای «ارتباط با خویشاوندان» اعم از سببی و نسبی است، ولی از آنجا که «صله ارحام» از واجبات دینی بوده و قطع آن از امور حرام به شمار می رود، منظور از خویشاوندی که صله و ارتباط با او واجب و قطع آن حرام است، «هر خویشاوند نسبی است که به خویشی معروف باشد، اگر چه نسب دوری داشته باشد و محرمیتی در میان نباشد.» در تعریف آن گفته اند: «صله رحم» عبارت از نیکی کردن به خویشاوندان و هم دردی و کمک به آنان با جان و مال و هر چه از خیر است که در توان انسان باشد و قطع رحم به آن اموری گفته می شود که مخالف این رویه باشد.
هر کاری که در عرف، پیوند را برساند، صله است، هر چند در کار کوچکی مانند سلام کردنی نیکو یا جواب دادن سلام یا دادن جرعه آب به خویشاوندان باشد.

روز بیست
و چهارم ذی الحجّه، روز مباهله پیامبر با مسیحیان نجران است که در نزد مسلمانان، اهمیت خاصّی دارد؛
چرا که گواه حقانیت و درستی دعوت پیامبر و عظمت شأن اهل بیت مکرّم اوست. در کتاب شریف مفاتیح الجنان، اعمال مخصوصی بدین شرح برای این روز ذکر شده است:
اول: غسل، که نشان پالایش ظاهر از هر آلودگی و آمادگی برای آرایش جان و صفای باطن است؛
دوم: روزه، که سبب شادابی درون است؛
سوم: دو رکعت نماز؛
چهارم: دعای مخصوص این روز که به دعای مباهله معروف است و شبیه دعای سحر ماه رمضان می باشد.
هم چنین در این روز خواندن زیارت امیرالمؤمنین به ویژه زیارت جامعه روایت شده است. احسان به فقرا و محرومان به تأسّی از مولی الموحدین علی علیه السلام که در رکوع نمازش به نیازمند احسان فرمود، سفارش شده است.
بخش هایی از دعای روز مباهله
خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و به من شادی و خرّمی، استقامت و گشایش، عافیت و سلامت و کرامت، روزی پاک و فراوان، و هر نعمت و وسعت که نازل شده یا از آسمان به زمین نازل می شود، قسمت کن.
خداوندا، اگر گناهان چهره مرا نزد تو فرسوده اند و میان من و تو حایل شده اند و حالم را نزد تو دگرگون کرده اند، از تو درخواست می کنم به نور آبرویت که خاموش نشود و به آبروی حبیبت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم و به آبروی وصیّت علّی مرتضی علیه السلام و به حق اولیائت که آنها را برگزیدی که بر محمد و آل محمد درود بفرستی و هر گناه که کرده ام بیامرزی و مرا در باقی مانده عمرم حفاظت کنی.
خداوندا، من مطیع توام، پس از من خشنود باش. عملم را ختم به خیر کن و ثواب آن را برایم در بهشت مقرّر دار و آنچه خود سزاوار آنی برای من انجام ده، ای سزاوار تقوا و آمرزش. رحمت فرست بر محمد و آل محمد و به رحمت خود به من رحم کن، ای مهربان ترینِ مهربانان.

روزی که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم قصد مباهله کرد، قبل از آن عبا بر دوش مبارک انداخت و حضرت امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام را در زیر عبای مبارک جمع کرد و گفت: «پروردگارا، هر پیغمبری را اهل بیتی بوده است که مخصوص ترینِ خلق به او بوده اند. خداوندا، اینها اهل بیت منند. پس شک و گناه را از ایشان برطرف کن و ایشان را پاکِ پاک کن.» در این هنگام جبرئیل نازل شد و آیه تطهیر را در شأن ایشان فرود آورد: «همانا خداوند اراده فرمود از شما اهل بیت پلیدی را برطرف فرماید و شما را پاکِ پاک کند

در کتاب عیون اخبار الرّضا درباره مجلس بحثی که مأمون در دربار خود تشکیل داده بود، چنین آمده است: امام علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمودند: «خداوند پاکان بندگان خود را در آیه مباهله مشخص ساخته است و به دنبال نزول این آیه، پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ، علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام را با خود به مباهله برد. این مزیّتی است که هیچ کس در آن بر اهل بیت پیشی نگرفته و فضیلتی است که هیچ انسانی به آن نرسیده و شرفی است که قبل از آن، هیچ کس از آن برخوردار نبوده است».
در کتاب غایة المرام به نقل از صحیح مسلم آمده است: روزی معاویه به سعد بن ابی وقاص گفت: چرا ابوتراب را دشنام نمی گویی؟ گفت: از آن وقت که به یاد سه چیز افتادم که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم درباره علی فرمود، از این کار صرف نظر کردم. یکی آن بود که وقتی آیه مباهله نازل شد پیغمبر تنها از فاطمه و حسن و حسین و علی دعوت کرد و سپس فرمود: «اللهم هؤلاء اهلی؛ خدایا، اینها خاصّان منند».