یکی از اهداف والای ازدواج ، پاک و پاکیزه ماندن جوانان از فساد است که بدون ازدواج امری غیر ممکن به نظر می رسد. اگر جوانی را در پاکی و پاکیزگی ظاهر و باطن یافتیم، در حالی که هنوز ازدواج نکرده باشد، باید بگوییم از اولیاء الهی است.
مرد بدون همسر و زن بدون شوهر، درصورتی که غرائز و شهوات آنان زنده است ، و فشار غریزه و شهوت بر آنان سنگینی می کند، جدای از فسادِ هر چند اندک ، و بریده از مشکلات گوناگون روحی و خانوادگی و اجتماعی نیستند.
ازدواج این حقیقت الهی و طبیعی، آسان کنندۀ پاره ای از مشکلات و عاملی برای تداوم جوانان، و حفظ عفت و تقوای آنان است.
خداوند در سورۀ نورآیه 36 می فرماید: « فِی بُیُوتٍ اُذِنَ اللهُ اَن تُرفَعَ وَ یُذکَرَ فِیها اسمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فیِهَا بِالغُدُوِّ وَ الآصَالِ…» (این چراغ پر فروغ) در خانه هایی قرار دارد که خداوند اذن فرموده دیوارهای آن را بالا برند( تا از دستبرد شیاطین و هوسبازان در امان باشد) ؛ خانه هایی که نام خدا در آنها برده می شود ، و صبح و شام در آنها تسبیح او می گویند.
چنین خانه هایی با این اوصاف، خانۀ مؤمن است که طاعت و عبادت حق در آن رونق دارد، و به امر الهی مسئله ازدواج در آن صورت گرفته ، و مرد و زن آن خانه به تمام حقوق الهی پایبند هستند.
آری! قرآن مجید به ازدواج امر می کند ، تا مشکلات مرد و زن با تحقق این سنت تخفیف یابد، و دامن هر دو که دامن رحمت و تربیت است از فساد سالم بماند، و مرد و زن با تشکیل زندگی و همسوئی با یکدیگر خانه را محل ذکر خدا و تسبیح حضرت حق کنند.

موعودا!
دیر هنگامی است که چشمان انتظار به راهت دوخته و جان و دل به شراره های اشتیاقت، سوخته ایم باغ آرزوها به شوق بهار روی تو خزان ها را می شمارد و چکامه های خونین شقایق را می نگارد؛
نرگس ها داغ هجر تو بر سینه دارند؛
عروسان چمن جز به مژده جمال دلارایت سر زحجله عیش برنیارند؛
مهدیا!
معراج نشینی بگذار و از پرده غیبت به درای و رخسار محمدی بنمای؛
که خیل منتظران به جان آمده از حقارت و عیدهای دنیایی، چشم بر بلندای وعده دیدار تو دارند.
ای گوشوار عرش الهی! آرمان انتظار را به کوله بار صبر و یقین، بر دوش می کشیم و به ترنم آوای ظهور سرخوشیم، هر بامداد ، یاد طلوع تو را در سینه می پرورانیم و پرتو چهره تو را در دیده نقش می زنیم.
عمری است که اشک هایمان را در کوره سوزان حسرت ها انباشته ایم و انتظار جمعه ای را می کشیم که جویبار ظهورت از پشت کوه های غیبت سرازیر شود، تا آن کوره را بدان آب خاموش سازیم و آن حسرت ها را به دریا ریزیم.
سبکبار، تن خسته مان را در زلال آن بشوییم.
ای امید بی پناهان، بیا…بیا.
از ثری تا به ثریا، دل های بی قراران، شیدای یک نگاه توست.
از سوی تا ماسوی جان های بی پناهان، نثار قدم های تو باد.

ازدواج وتأسیس کانون زندگی مشترک خانوادگی یکی از بهترین و مهمترین رسوم اجتماعی انسانهاست که از فطرت و آفرینش ویژه آنها مایه می گیرد. سنتی است بسیار مفید و مقدس که مورد قبول انسانها در طول تاریخ بوده است. ازدواج از ضروریات زندگی انسانی بشمار می رود و ترک آن یک امر غیر متعارف و خروج از سنت اجتماعی محسوب می شود. ازدواج اگر با اندیشه و طبق معیارهای صحیح انجام بگیرد فوائد و منافع فراوانی را در بر دارد که به پاره ای از آنها اشاره می شود:
1- کسب استقلال
دختر و پسر قبل از ازدواج ، جزء خانواده پدر و مادر و تابع آنها محسوب می شوند، طبعاً خواهان استقلال اند لیکن از این حق مشروع محرومند ، غالباً محصول کسب وکارشان صرف خانواده می شود که خود نیز از آن ارتزاق می نمایند. در تصمیم گیری ها استقلال نداشته و ناچارند از قوانین و ضوابطی که به وسیله پدر و مادر بر خانواده حاکم است ، پیروی کنند. لیکن به وسیله ازدواج زندگی آنان دگرگون شده و شکل جدیدی به خود می گیرد ، و استقلال می یابد. در این زندگی نوین ، دختر و پسر زن و شوهر می شوند یک واحد کوچک اجتماعی را تشکیل می دهند . مسئولیت پذیر می شوند و به استقلال می رسند و زندگی آنها هدفدار می شود و محصول کسب وکار و جدیتشان به واحد خانواده نو بنیاد تعلق دارد.
2- انس و آرامش
یکی از خصائص و نیازهای طبیعی انسان انس و مودت و الفت است. تنها زندگی کردن بسیار دشوار و دردناک است. انسان ، به همنوع خود نیاز دارد که امین و درستکار و غمخوار و مهربان و رازنگه دار باشد تا با او انس بگیرد و درد دل کند و از دلجوئیها و غمخواری هایش بهره مند گردد و بدین وسیله آسودگی وآرامش خاطر پیدا کند. به دوست مخلص و مطمئنی نیاز دارد که مودتهای خالصانه اش را نثار کند، و او هم از ایثار و محبت نسبت به او دریغ نورزد.
بهترین فردی که می تواند این نیاز را تأمین کند همسر است، چه زن باشد و چه شوهر!. همه دوستیها و محبتها موقت و محدود می باشد جزء دوستی و محبت بین زن و شوهر که دائم و نامحدود است، چون یک واحد را تشکیل می دهند و هدف مشترک دارند و بیش از هر فرد دیگری به هم نزدیک و نیازمند می باشند.
آرامش و آسودگی که در اثر ازدواج حاصل می شود آنقدر مهم است که خداوند متعال آن را به عنوان یکی از آیات بزرگ خویش معرفی نموده و میفرماید: « یکی از آیات الهی اینست که برای شما از جنس خودتان جفتی را بیافرید تا با او انس بگیرید و آرامش بیابید».
حضرت امام رضا(علیه السلام) فرمود: « بنده خدا به فایده ای دست نمی یابد که بهتر از همسر شایسته باشد؛ همسری که وقتی او را می بیند شادمانش گرداند و در غیابش از نفس خودش و مال او نگهداری کند».

صفحات: 1 · 2 · 3

مسأله ازدواج در سخن و سیره پیشوایان معصوم (ع) از جایگاه بلندی برخوردار است. آن بزرگواران ، برای نشان دادن اهمیت مسأله، علاوه بر آن که خود ازدواج می کردند و تشکیل خانواده می دادند، با سخنان ارزنده خود ، امت اسلامی را به اجرای این سنت اجتماعی ترغیب و تشویق می کردند و در صورت مشاهده انحراف و افراط و تفریط در این مسأله، به روشنگری پرداخته ، و افراد را از روش نادرستشان بر حذر می داشتند.
رسول گرامی اسلام(ص)، ازدواج را یکی از سنتهای خود دانسته، مردم را به پیروی از این روشِ نیکو فرا می خوانند. حضرت به اندازه ای به آن اهمیت می دادند که خودداری کنندگان از ازدواج را جزو پیروان خویش قلمداد نمی کردند .
امیرمؤمنان (ع) نیز جوانان را به ازدواج توصیه نموده، و اهمیتی را که حضرت رسول(ص) به ازدواج می داد به مردم گوشزد می کرد: (تَزَوَّجُوا فَاِنَّ رَسُولَ الله (ص) کَثیراً مّا کانَ یَقُولُ : مَن کانَ یُحِبُّ اَن یَتَّبِعَ سُنَّتی، فَلیَتَزَوَّج فَاِنَّ مِن سُنَّتیِ التَّزویجَ)

صفحات: 1 · 2 · 3

در دیدگاه قرآن، زندگی زناشوئی و خلقت انسان بر مبنای (زوجین)، از نشانه های خداوند در آفرینش به شمار می رود. درسوره روم ، شش مسأله در عالم خلقت به عنوان نشانه های وحدانیّت خداوند در ربوبیت و الوهیت شمرده شده که یکی از آنها، خلقت (زوج) برای آدمی است : ( وَ مِن آیاتِهِ اَن خَلَقَ لَکُم مِن اَنفُسِکُم اَزواجاً…) و از نشانه های او اینست که همسرانی از نوع خودتان برای شما آفرید… .
جفت آفرینی زن و مرد، از اهدافِ بلندِ آفرینش و زمینه رشد وکمال آنهاست، چه اینکه هر یک از زن و مرد، به تنهایی ناقص بوده و به دیگری نیازمند است و همین نقص و احتیاج است که آنها را به سوی هم جذب می کند و با رسیدن به یکدیگر به آرامش و سکون دست می یابند.
این امر اختصاص به انسانهای عادی و معمولی ندارد، بلکه پیامبران نیز – که وارستگان جامعه هستند – برای رعایت اصول تکوینیِ خویش و ارضای مشروع نیازهای جنسی، به ازدواج روی آورده ، جامعۀ کوچک (خانواده) را تشکیل می دادند. قرآن کریم، پیامبراسلام (ص) را مخاطب قرار داده ، می فرماید : (وَ لَقَد اَرسَلنا رُسُلاً مِن قَبلِکَ وَ جَعَلنا لَهُم اَزواجاً وَ ذُریَّةً )
پیش از تو ( نیز) پیامبرانی فرستادیم ؛ و برای آنها همسران و فرزندانی قرار دادیم. ازدواج ، از نظر قرآن از چنان ضرورت و اهمیتی برخوردار است که هیچ چیز ، حتی فقر و تهیدستی نمی تواند مانع انجام آن شود : ( وَ أَنکِحُوا الاَیامی مِنکُم وَ الصّالِحینَ مِن عِبادِکُم وَ اِمائِکُم اِن یَکُونُوا فُقَراءَ یُغنِهِمُ اللهُ مِن فَضلِهِ وَ اللهُ واسِعٌ عَلیمٌ) مردان و زنان بی همسر و غلامان وکنیزان درستکارتان را همسر دهید؛ اگر تنگدست باشند، خداوند به لطف خود آنان را بی نیاز می سازد، خداوند گشایش دهنده ای آگاه است.