همچنین وقتی كه امام پس از جنگ بصره بر یكی از یاران خود به نام علاء بن زیاد وارد می شود و خانه بسیار بزرگ و مجلل او را می بیند، با تعجب فراوان از او می پرسد كه تو با این خانه بزرگ در دنیا چه می كنی و می فرماید:
ان الله فرض علی ائمة العدل ان یقدروا انفسهم بضعفة الناس كیلایتبیغ بالفقیر فقره؛ (همان،209) خداوند بر پیشوایان حق و عدل واجب كرده كه خود را با مردم ناتوان و بی بضاعت همسو كنند تا فقر و نداری، انسان تنگدست را به اعتراض و طغیان نكشاند و نظام سیاسی را با بی ثباتی رو به رو نسازد.
علی علیه السلام خود به مردم كوفه می فرمود: اگر جز با مركب خویش و وسائل شخصی ام كه حمل می كند و غلامم از نزد شما رفتم، بدانید خیانت كرده ام.( ابن ابی الحدید ، ص.200 ، 1385 ق.) بنابراین زندگی مادی و شخصی رهبران و مدیران باید به دور از تجمل و همانند زندگی مردم ضعیف باشد. در این صورت بینش صحیح و واقع گرایانه ای از جامعه پیدا كرده و تصمیمات و سیاست هایی اتخاذ می كنند كه بتوانند رفاه اقتصادی نسبی را در جامعه ایجاد كنند. حتی در صورت عدم امكان تامین رفاه برای مردم، صرف این رفتار، تحمل فقر و مشكلات را برای مردم آسان می سازد و از آثار منفی روانی و فرهنگی جلوگیری كرده و مشروعیت نظام را حفظ می كند (علی اكبر، علیخاني، ص. 41، 1377) .

صفحات: 1 · 2 · 3