هنگامی كه طلحه و زبیر به امام اعتراض كردند كه چرا جایگاه ویژه ای برای آنان قائل نشده و همانند دیگران با آنها رفتار می كند، امام فرمود:
و اما ما ذكرتما منی امر الاسوة فان ذلك امر لم احكم انا فیه برایی و لا ولیته هوی منی بل وجدت انا و انتما ما جاء به رسول الله؛ اما اعتراض شما كه چرا با همه به تساوی رفتار كردیم؛ این روشی نبود كه به رای خود یا به خواسته دل خویش انجام داده باشم، بلكه من و شما می دانیم كه این گونه رفتار را رسول خدا به ما آموخته است.( خطبه 69،1377)
به این ترتیب، آن چیزی كه امام را برای دست زدن به هر كاری برای حفظ قدرت و حاكمیت باز می دارد، اصول گرایی امام و پای بندی حضرت به اسلام است، چون در غیر این صورت، اساس دین آسیب می بیند و دین در جامعه تضعیف می گردد. واضح است كه به قول شهید مطهری، وقتی مردی كه كشتی سیاست را ناخدا گردیده و زمامداری كشور را عهده دار شده، دشمن تبعیض، رفیق بازی، باندسازی و دهان ها را با لقمه های بزرگ بستن و دوختن است و مبارزه با سیاست بازی و فریبكاری را اساس هدف خویش قرار داده، معاندان و مخالفانی در مقابل او صف آرایی می كنند، دست به خرابكاری می زنند و دردسرهایی فراهم می آورند. (محمد محمدی ری شهری، پیشین، ص 135،1359).ا

صفحات: 1 · 2 · 3 · 4