1- تفرقه و گسستگی اجتماعی:
یکی از عواملی که به بنیان های ثبات یك سیستم لطمه وارد می سازد و استمرار آن را دچار مشكل می كند؛ و ثبات و تعادل جامعه و حكومت را خدشه دار می سازد، تفرقه و گسستگی اجتماعی است.
محصول قواعد و هنجارهای غیر عادلانه حاكم بر جامعه یا وجود وضعیت انومی (بی هنجاری) در جوامع است. انومی به معنای فقدان همبستگی در یك جامعه است كه موجب كشمكش اجتماعی و سرگردانی فردی و منازعه برای قدرت و ثروت می شود. وقتی نیروهای گسستگی بر عوامل همبستگی چیره شوند و پیدایش وجدان مشترك به كندی صورت گیرد، رفتار اجتماعی ناشی از وضعیت انومی افزایش می یابد و كشاكش و ستیز اجتماعی رخ می نمایاند. دوركهایم در حقیقت میان خشونت، جنایت، كج رفتاری اجتماعی و رفتار سیاسی جمعی سنخیتی مشاهده می كند و همه آنها را بر خاسته از آسیب خطرناك تفرقه و گسستگی اجتماعی می داند ( حسین بشیریه، ص 48 -50 ،1374) هشدار علی علیه السلام در خطبه قاصعه (خطبه 192) به اجتناب از تفرق و تشتت ملت از همین آسیب اجتماعی حكایت دارد. امام علیه السلام پس از بیان این كه تاریخ به عنوان یك منبع شناخت تجربی از ضابطه و قانون برخوردار است، قوانین حاكم بر آن را ثابت و قابل تطبیق بر موارد مشابه می داند و رمز تداوم عزت و عظمت جامعه و حكومت را در رابطه مستقیم با رعایت دقیق این قوانین می داند و می فرماید: «فالزموا كل امر لزمت العزة به شانهم… من الاجتناب للفرقه و اللزوم للالفه » یعنی لازمه عزت و سربلندی یك جامعه و حفظ شؤون اجتماعی یك ملت، دوری از تفرقه و گسستگی و اهتمام به اتحاد و همبستگی است. حضرت در جای دیگر این خطبه، خطر این آسیب را به عنوان اصلی عمومی و قانونی كلی با تاكید بیشتر مورد توجه قرار می دهد و همگان را به اجتناب از آن فرا می خواند و می فرماید: آنچه ستون فقرات یك ملت و یك جامعه را خرد می كند و قدرت و توانش را از بین می برد، تفرقه، پشت كردن به یكدیگر و عدم یاری همدیگر است: و اجتنبوا كل امر كسر فقرتهم اوهن منتهم من تضاغن القلوب و تشاحن الصدور و تدابر النفوس و تخاذل الایدی.
معمولا كشاكش های سیاسی نوعی رفتار جمعی هستند كه در شرایط فقدان همبستگی و وجدان جمعی پدید می آیند و جامعه را از توسعه در ابعاد گوناگون باز می دارند. امام علیه السلام می فرماید: حفظ همبستگی و اتحاد در راه حق، هر چند ناخوشایند شما باشد، از اختلاف كلمه و جدایی طلبی در مسیر باطل، كه مورد پسند واقع گردد، بهتر است و به طور قطع خداوند در گذشته و آینده جهان هیچ ملتی را با تفرقه و گسستگی به سعادت و رفاه نرسانده و نخواهد رساند(نهج البلاغه، خطبه 176) در تبیین بیشتر این آسیب اجتماعی، امام در خطبه 25 نهج البلاغه تصریح می كند كه قانون مذكور چنان عام و قطعی است كه حق با تفرقه و گسستگی شكست می خورد و باطل با اتحاد و همبستگی به پیروزی می رسد:
والله لاظن ان هولاء القوم سیدالون منكم باجتماعهم علی باطلهم و تفرقكم عن حقكم؛ به خدا سوگند: گمان می كنم به زودی آنان (ارتش معاویه) بر شما چیره شوند، چرا كه در باطل خود اتحاد و همبستگی دارند و شما در حق دچار تفرقه و اختلاف هستید.

صفحات: 1 · 2 · 3

ادامه »

“گرگی استخوانی  در گلویش گیر کرده بود.بدنبال کسی میگشت  که آنرا در آورد.تا به لک لکی رسید واز او خواست تادر برابر مزد او را از این  عذاب نجات دهد لک لک سرش را در دهان گرگ کرد استخوان را در اورد وطلب پاداش کرد .گرگ به او گفت:همینکه سرت را سالم از دهانم بیرون آوردی برایت کافی نیست……!!!!!!!!!!!

(وقتی به فرد نادرستی خدمت میکنی تنها انتظارت این باید باشد گزندی از او نبینی)

دنیا پرازتباهیست….

نه خاطر به وجود آدمها ی بد…..

بلکه به خاطر سکوت آدمهای خوب است……………..

آیت الله مجتهدی تهرانی:

“حتما آدم که نباید مثل مربای آلواخم کرده باشد.به قدری هم مزاح داشته باشید .اما حرف بیهوده نزنید……

ادامه »