آنچه در این سخنان امام جالب توجه می نماید این است كه امام پیروزی و رفاه و سعادت را در داشتن ارتش قوی یا اقتصاد غنی و امثال آن نمی داند و همچنین عامل شكست و ناكامی جوامع و حكومت ها را ضعف سیاسی یا فرهنگی و اقتصادی معرفی نمی كند، بلكه در یك جمله، علت پیروزی و موفقیت را «همبستگی » و راز شكست را «گسستگی » ذكر می كند..
بدیهی است كه امام نمی خواهد نقش قدرت نظامی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی را در پیروزی و تداوم حیات جوامع و نظام های سیاسی و یا در شكست آنها نادیده بگیرد یا نفی كند، بلكه مقصود، بیان نقش بنیادی و اصیل «اتحاد» و «اختلاف » در تداوم و شكست به عنوان اصلی كلی و سنت لایتغیر الهی است(«فلن تجد لسنه الله تبدیلا و لن تجد لسنه الله تحویلا» (فاطر ، آیه 43). در سایه اتحاد، همدلی و همبستگی، دیگر موفقیت ها نیز به دست می آید؛ اما به دنبال تفرقه و گسستگی، موفقیت های موجود هم از دست می رود؛ البته لازمه اتحاد و دوری از تفرقه، تحمل یكدیگر و احترام به اندیشه هایی است كه همگی در چارچوب اصول پذیرفته شده در جامعه تولید می شوند و تامین منافع ملی را دنبال می كنند. (محمد باقر حشمت زاده، ص. 271، 1377) .

صفحات: 1 · 2 · 3