غیبت چیست؟

راغب اصفهانی می گوید: «غیبت، یاد کرد عیب دیگران است بدون آن که نیازی به آن باشد.»(2)

فقها در تعریف غیبت می گویند: «الغیبة ذکر الانسان بمایکرهه»(3)

آن چه که پشت سر کسی گفته شود که از آن خرسند نیست و آن را خوش نمی دارد.»

توضیح مطلب بالا این است که یاد کرد از انسانها و اوصاف آنها سه گونه است:

1. یاد کردی از کمالات و کارهای مثبت آنان مثل این که بگوید فلانی زاهد و عالم و نماز خوان است.

2. یاد کردن از اوصاف و کارهای عادی کسی مانند این که فلانی می خوابد، راه می رود و….

3. یاد کردن عیوب و نقطه های ضعف و کارهای زشتی که بر دیگران پوشیده است.

بدون تردید غیبت، بند اول و دوم را شامل نمی شود، و آنچه که گناه است و از مصادیق غیبت بشمار می رود بند سوم است و آن این که آدمی با زبان و یا رفتار و کردارش عیب و نقص کسی را آشکار و افشاء کند که خداوند آن را بر او پوشانده است.