درباره شهادت امام موسی کاظم (ع) و دوران حبس ایشان

امام موسی کاظم (ع) در روز ۲۵ رجب سال ۱۸۳ هجری قمری به شهادت رسید. ایشان در طول سالیان دراز در زندان‌های خلفای زمان خود به سر بردند و در نهایت بر اثر مسمومیت شهید شدند. در این مطلب بطور کامل درباره شهادت امام موسی کاظم و دوران حبس ایشان توضیح داده شده است. با ما همراه باشید.

روز ۲۵ ماه رجب سالروز شهادت امام موسی کاظم (ع) است و مجله ستاره برای شما این مقاله را درباره شهادت ایشان ارائه کرده است. در این مقاله درباره چگونگی شهادت امام موسی کاظم (ع)، تاریخ شهادت، محل دفن و سایر اطلاعات در این باره صحبت شده است.

دوران حبس امام موسی کاظم (ع)

شیخ مفید در کتاب «ارشاد» خود درباره زندانی شدن امام کاظم (ع) توسط هارون‌الرشید چنین می‌نویسد:
«علت گرفتاری و زندانی شدن امام، یحیی بن خالد بن برمک بوده است؛ زیرا هارون فرزند خود، امین را به یکی از مقربان خود به امام جعفر بن محمد ابن اشعث که مدتی هم والی خراسان بوده است سپرده بود و یحیی بن خالد بیم آن را داشت که اگر خلافت به امین برسد جعفر بن محمد را همه کاره دستگاه خلافت سازد و یحیی و برمکیان از مقام خود بیفتند.
جعفر بن محمد بن اشعث شیعه بود و قائل به امامت موسی بن جعفر (ع) و یحیی این معنی را به هارون اعلام می‌داشت. سرانجام یحیی پسر برادر امام را به نام علی بن اسماعیل بن جعفر از مدینه خواست تا به وسیله او از امام و جعفر نزد هارون بدگویی کند.
گویند امام (ع) هنگام حرکت علی بن اسماعیل از مدینه او را احضار کرد و از او خواست که از این سفر منصرف شود و اگر ناچار می‌خواهد برود از او سعایت نکند. علی قبول نکرد و نزد یحیی رفت و به وسیله او پیش هارون بار یافت و گفت: از شرق و غرب ممالک اسلامی مال به او می‌دهند تا آنجا که ملکی را توانست به هزار دینار بخرد.
هارون در آن سال به حج رفت و در مدینه امام (ع) و جمعی از اشراف به استقبال او رفتند. اما هارون در کنار قبر حضرت رسول (ص) گفت: یا رسول‌الله از تو پوزش می‌خواهم که می‌خواهم موسی بن جعفر را به زندان افکنم، زیرا او می‌خواهد امت تو را بر هم زند و خونشان بریزد. آنگاه دستور داد تا امام (ع) را از مسجد بیرون برده و او را پوشیده به بصره نزد والی آن عیسی بن جعفر بن منصور برند.
عیسی پس از مدتی نامه‌ای به هارون نوشت و گفت که موسی بن جعفر در زندان جز عبادت و نماز کاری ندارد؛ یا کسی بفرست که او را تحویل بگیرد یا من او را آزاد خواهم کرد. هارون امام (ع) را به بغداد آورد و به فضل بن ربیع سپرد و پس از مدتی از او خواست که امام را آزاری برساند، اما فضل نپذیرفت و هارون او را به فضل بن یحیی بن خالد برمکی سپرد. چون امام در خانه فضل نیز به نماز و روزه و قرائت قرآن اشتغال داشت فضل بر او تنگ نگرفت و هارون از شنیدن این خبر در خشم شد و آخرالامر یحیی امام (ع) را به سندی بن شاهک سپرد و سندی آن حضرت را در زندان مسموم کرد و چون آن حضرت از سم وفات یافت سندی جسد آن حضرت را به فق‌ها و اعیان بغداد نشان داد که ببیند در بدن او اثر زخم یا خفگی نیست. بعد او را در باب التین در موضعی به نام مقابر قریش دفن کردند. تاریخ وفات آن حضرت را جمعه هفتم صفر یا پنجم یا بیست و پنجم رجب سال ۱۸۳ قمری در ۵۵ سالگی گفته‌اند.»