شجره طیبه از نگاه میرزا اسماعیل دولابی
میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: اگر نیت خوب داری و دائما مراقب هستی, شب و نصف شب از خدا می‌خواهی, آن نیت دارد رشد می‌کند و برای مومنین شجره طیبه است. همان طور که نیت بد آدم را به جای بد می‌برد, نیت خوب هم به جای خوب می‌برد؛ پس نیت خوب شجره طیبه است.
، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: محمد و آل محمد شجره طیبه هستند و شیعان و مومنین شاخ و برگش. اما نیت خوب هم برای مومنین شجره طیبه است. اگر نیت خوب داری و دائما مراقب هستی, شب و نصف شب از خدا می‌خواهی, آن نیت دارد رشد می‌کند و برای مومنین شجره طیبه است. همان طور که نیت بد آدم را به جای بد می‌برد, نیت خوب هم به جای خوب می‌برد؛ پس نیت خوب شجره طیبه است.

آنها خودشان شجره طیبه را تشریح کرده‌اند؛ فرمودند: دوستان ما حکم برگ شجره را دارند. زینت درخت هم به برگهای آن است. اصلا درخت اول برگ می‌کند و بعد گل, اینها مال آن درختند و درخت مال اهل بیت خداست. برگ از درخت آب می خورد؛ بنابراین ما میهمان اهل بیتیم. این درخت را خدا آفریده است. ریشه‌اش محمد(ص) است و ساقه‌اش علی و اولاد علی(ع) و شاخه‌‌ها و شکوفه‌ها و برگهای آن هم شیعیان, دوستان و محبین هستند.

نیت گل و فکر گل این است که خودش را نشان بدهد. نیت برگ این است که خودش را به صاحبش و خالقش نشان دهد, به صانعش نشان دهد. چقدر لذتبخش است وقتی صاحب باغ به باغ می‌رود و می‌بیند باغ آب خورده و خوش و شنگول است. بهار که به باغ می‌رود لذت می‌برد, می‌بیند برگها و گلها با هم در حرکتند و همه دارند درخت را نشان می‌دهند. ما همه از شجره آب می‌خوریم. هر کس در حد خودش نمایش دارد و با نیت خوب هرچه رشد کند به درخت نزدیک می‌شود؛ از برگ به گل و از گل به شاخه.

بالاخره این درخت همه روی زمین را فرا می‌گیرد. خدا خبیثها را هم از بین می‌برد, تیغها و خارها را از بین می‌برد. خود قرآن خبر داده است. “لیمیز الله الخبیث من الطیب” خبیث را رد می‌کند و از طیب کنار می‌زند. طیب را خدا آفریده بود و در جای خودش بود؛ خبیث پیدا شد. خدا خبیث را رد کرده است. اگر خدای ناخواسته یک وقت می‌بینی خطایی, کوتاهی‌ای از ما سر می‌زند و خدا آنها را عفو می‌کند و می‌بخشد, برا ی این است که به این خانواده بستگی داریم, ما از دوستان و بستگان آن خانواده هستیم. لذا خبیث را از ما دور می کند و خار و خاشاک را از درخت می‌گیرد و نمی‌گذارد درخت را خشک کند.