دید گاه حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) در مورد فرزند وتربیت

فاطمه (ع) در باره فرزند ، این تصور واندیشه را دارد که امانت های خداوند در دست پدر ومادرند ووالدین در برابر حفظ ورشد این امانت مسئوولند. او فرزند را به عنوان کالایی بی ارزش نمی شناسد که او را به دست دایه ها بسپارد ،بلکه آنها را به وجود هایی ارزنده در خور احترام وکرامت ذاتی می شناسد که باید شخص مادر در امر رسیدگی به آنها را بر عهده بگیرد.

او خانه را مرکز انسان سازی می شناسد وفرزندان را ثمره باغ وجود که در خور هرگونه اعتنا هستند.در مورد تربیت ،فاطمه(ع) آن را امری تحول انگیز ،سازنده ،نجات ده بشر از خطرات وعوارض می شناسد. او می داند که رمز پیشرفت وانحطاط فردوجامعه در سایه تربیت خلاصه شدن است.

جامعه ای پیشرفته است که تربیت آن پیشرفته باشد و قومي منحط به حساب می آید که تربیت آن منحط باشد.هم او معتقد است که این مادرانند که زمینه را برای بهشتی شدن فرزندان فراهم می سازند وتبعا رمز جهنمی شدن.

زیرا کودک همانند زمین قابل کشت ومرغوب کشاورزی است هر دانه ای در آن کاشته شود همان برداشت خواهدشد اگر جو پاشیده شود جو ،اگر گندم پاشیده شود گندم2.

به همین خاطر است که می گویند دریافت های کودک از همان ابتدای شیرخوارگی اهمیت فوق العاده ای در پی ریزی اساس زندگی او دارد و همین دریافت هاست که سازنده شخصیت او می باشد اگر این دریافت ها مثبت باشند انتظار شخصیتی مثبت از فرزندمان داشنه باشیم.اما اگر منفی باشد انتظار شخصیتی منفی خواهیم داشت.

پس والدین باید مواظب باشند وبه گمان آنکه فرزندشان بچه است ونمی فهمد در حضور فرزندشان هر گونه عمل ورفتاری را انجام دهند. یا هر سخنی را بر زبان جاری کنند. اشتباه بسیاری ازپدران ومادران این است که فکر می کنند چون فرزند آن ها قادر به سخن گفتن نیست ونمی تواند آنچه مد نظرش است را بیان کند پس قدرت درک وفهم ندارد.

اما باید در این نکته توجه داشت که اگرچه فرزند ما قادر به سخن گفتن نیست اما آنچه پیرامونش می بیند آن را درک کرده در ذهن خود ثبت وضبط می کنددر آینده عکس العمل آن را در فرزندمان می بینیم پس باید توجه کنیم که کودک از همان ابتدا کودکی خوب وبدها را در ک می کند.1

عده ای گمان می کنند تربیت فرزند باید از سنین ویژه ای انجام گرفته وقبل از آن کودک باید آزاد ورها باشد اما باتوجه به آیات وروایات که تاکید زیادی بر تربیت فرزند در سنین کودکی دارد می توان فهمید که تربیت وآموزش از آغاز تولد شروع می شود ولی این تربیت  وآموزش در هر سن شیوه وروش خاص خود را دارک که اگر این روش ها جابه جا شوند باعث سخت شدن تربیت میشود.مثلا در سالهای ابتدای زندگی سخت گیری های بی مورد یا جلو گیری از تحرکات کودکانه پیامد های بدی برجا خواهد گذاشت وفرآیند تربیت را در آینده با مشکل مواجه می سازد.2

امام صادق(ع)نیز به پیروان خود دستور می دهد که اقدام به تربیت فرزندان خویش نمایند قبل از آنکه ذهن آنها از سخنان باطل انباشته شود.

“با دروا احادثکم بلحدیث قبل ان یسبق الیکم هرجئه"3

پیش از آنکه صاحبان عقاید باطل برشما پیشی بگیرند به تربیت فرزندان خویش اقدام کنید.

در توضیح حدیث:

اگر نقش ونگاری باطل بر ذهن کودک که همانند تخته سفید است نوشته شود پس از پاک کردن آن آثاری از آن باقی خواهد ماند.پس بهتر است والدین قبل از آنکه دیگران عقاید باطلی در ذهن کودک ایجاد کنند خود قبل از همه اقدام به تربیت وآموزش صحیح فرزندان خود نمایند.4

حضرت زهرا (علیها اسلام) در خانه پیامبر گرامی اسلام پرورش یافتند با تربیتی اسلامی وآنگ.نه که خداوند می خواست.ایشان در پرورش وتربیت فرزندانشان پدر را اگوی تربیتی خود قرار داده بودند وعلاوه بر آن پیامبر باز هم فاطمه علیها السلام را در تربیت فرزندان کمک می رساندند پیامبر سعی می کردند آموزش های خود را در عمل ورفتار به دختر بزرگوارشان نشان دهند که به نمونه ای از این رفتار ها اشاره می کنیم.