مطابق تفاسیر متعدد حیات طیبه در همین دنیا محقق می شود. دلیلی که برای این موضوع می آورند آنست که در قسمت دوم آیه می فرماید:« وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ» بدین معنا که هرکس ایمان داشته باشد و عمل صالح انجام دهد خداوند در دنیا به او حیات طیبه می بخشد و در آخرت نیز اعمالش را به بهترین نحو پاداش میدهد.
علامه طباطبایی چنین می فرمایند:
«ولى با توجه به اینکه در دنبال آن، سخن از جزاى الهى به نحو احسن به میان آمده استفاده مى‏شود که حیات طیبه مربوط به دنیا است و جزاى احسن مربوط به آخرت»
مطابق با آیات قرآن لقاء پروردگار متعال بالاترین مصداق حیات طیبه خواهد بود.
فَمَن کاَنَ یَرْجُواْ لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَ لَا یُشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدَا
پس هر که به لقاى پروردگارش امید دارد، باید کارى شایسته انجام دهد، و هیچ کس را در عبادت پروردگارش شریک نکند.
حکومت حضرت صاحب الزمان(عج) ، بهترین مصادق حیات طیبه در همین دنیا می باشد.
وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دینَهُمُ الَّذِی ارْتَضى‏ لَهُمْ
خداوند به کسانى از شما که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده‏اند وعده مى‏دهد که قطعاً آنان را حکمران روى زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روى زمین را بخشید و دین و آیینى را که براى آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‏دار خواهد ساخت‏.
مطابق با آیات قرآن ، خداوند وعده داده است که کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند حکومت روی زمین را به آنها بدهد یکی از تعابیر این آیه شریفه دولت حضرت صاحب الزمان است. شرط اساسی حیات طیبه ایمان و عمل صالح با کنار هم قرار دادن این دوآیه و نگاه به شرایط تحقق آنها به این نتیجه می رسیم که بهترین مصداق حیات طیبه در این دنیا حکومت عدل مهدوی(عج) می باشد.
البته با نگاه به روایاتی که درمورد خصوضیات حکومت حضرت صاخب الزمان (عج) آمده است به این معنا بیشتر دست پیدا می کنیم. هموراه در روایات از حکومت امام زمان (عج) تعبیر به مدینه فاضله شده است و با توجه به مشخصات و خصوصیاتی که برای این مدینه فاضله ذکر کرده اند،نزدیکی مدینه فاضله و حیات طیبه برای ما روشن تر می گردد.
پيمان خداوند
در آيات مورد بحث از سوره نحل، پاسدارى و پاى بندى به عهد الهى كليد ورود به عالم «عنديّت» و برخوردارى از بهره ماندگار و جاودان عنداللّه معرفى شده است:(وَ لاَ تَشْتَرُواْ بِعَهْدِاللّهِ ثَمَناً قَلِيلا إِنَّمَا عِندَاللّهِ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ) ؛ پيمان خدا را به بهاى ناچيز و متاع كم ارزش نفروشيد كه قطعاً آنچه نزد خداست براى شما نيكو و پسنديده است، اگر بدانيد.
اين پيمان همان است كه خداى تعالى پس از آفرينش حضرت آدم (عليه السلام) و ذرّيه او، از همه انسان ها گرفت و آنها را شاهد اين عهد قرار داد: (وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا…) ؛
بياد آور زمانى را كه پروردگارت از پشت فرزندان آدم، ذرّيه آنها را برگرفت و آنها را گواه خويش قرار داده، فرمود: آيا من پروردگار شما نيستم؟ گفتند: آرى، گواهى مى دهيم.

صفحات: 1 · 2