از دیگر عوامل مؤثر در روابط خانواده، اقتصاد کلان در جامعه است. از آن جا که میزان درآمد خانواده و رفاه نسبی مردم، متأثر از اقتصاد عمومی است، همه¬ی شئون خانواده، تحت تأثیر این جریان خواهد بود. اقتصاد ضعیف، خانواده¬های فقیر در پی خواهد داشت و روابط در خانواده¬ی فقیر با خانواده¬ای بی¬نیاز متفاوت است.
در چنین خانواده¬هایی، تلاش پدر به تنهایی جواب¬گو نیست؛ مادر مجبور به کار در خارج از منزل است و گاه فرزندان نیز وارد بازار کار می¬شوند. این تلاش همگانی، اگر همراه با فرهنگ اشتغال جمعی نباشد و مادران و پدران، نسبت به تنظیم روابط عاطفی با یک¬دیگر و فرزندان توجه نداشته باشند و درصدد جبران برنیایند، در فرهنگ روابط اعضا مؤثر خواهد افتاد و در خانواده ایجاد فاصله و تنهایی خواهد کرد.
این نکته، از مسائل مهم مورد ابتلای مادران شاغل در سراسر جهان است؛ زیرا اشتغال مادران و جدایی آنان از کودکان در سنین مختلف، از عواملی است که در روان کودک و تعادل رفتاری وی مؤثر است. از دیدگاه بسیاری، سپردن کودکان به سازمان¬های خاص، آن هم در زمانی که کودک بیشترین نیاز را به مادر دارد، موجبات بروز نابه¬سامانی¬های روانی خاص را در بزرگ¬سالی فراهم می¬آورد.
در آموزه¬های دینی، بر رابطه¬ی فرزندان با خانواده¬های پیشین تأکید فراوان و مایه¬ی برکت دانسته شده است. احترام به والدین، سرپرستی و نگه¬داری بزرگ¬سالان و تأمین نیازهای آنان و همچنین وجوب نفقه¬ی پدر و مادر، مادربزرگ و پدربزرگ، از سفارشات اکید دین اسلام است. قرآن کریم در همین زمینه می¬فرماید: «و وصینا الانسان بوالدیه حسنا؛ ما به انسان سفارش کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند.»
و در آیه¬ی دیگر می¬فرماید: «و وصینا الانسان بوالدیه … ان اشکرلی و لوالدیک و الی المصیر؛ ما به انسان درباره¬ی پدر و مادرش سفارش کردیم … و [به او توصیه کردیم که] شکر برای من و برای پدر و مادرت به¬جا آور که بازگشت همه¬ی شما به¬سوی من است.»
و نیز در آیه¬ی دیگر می¬فرماید: «و اذا اخذنان میثاق بنی اسرائیل لا تعبدون الا الله و بالوالدین احسانا و ذی القربی …؛ به یاد آور زمانی را که از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خداوند یگانه را پرستش نکنید و نسبت به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بی¬نوایان نیکی کنید.»
از این آیات به¬خوبی فهمیده می¬شود که احترام به بزرگ¬ترها و به هر کس که به انسان خدمتی کرده، وظیفه است و از آداب و اخلاق خوب شمرده می¬شود، اما والدین جایگاه بالاتر از احترام را دارند؛ اطاعت آنان لازم است مگر در مورد شرک و معصیت خدا. «و ان جاهداک لتشرک بی ما لیس لک به علم فلا تطعهما؛6 اگر والدین بکوشند تا به من (خداوند) از روی جهل، شرک¬ورزی، از امر آن¬ها اطاعت مکن.»