چگونه انسان بزرگی شویم؟

انسان بزرگ ● بزرگ فکر کنید آدم ی میانه حال و متوسط را در نظر بگیرید.او معتقد است که ارزش چندانی ندارد.بنابراین سهم اندکی هم نصیب او می‌شود.او اعتقاد دارد که از عهده انجام کارهای بزرگ برنمی‌آید.پس کار بزرگی هم انجام نمی‌دهد.او معتقد است که شخص مهمی‌نیست و جای پای این احساس را در کلیه […]

انسان بزرگ

● بزرگ فکر کنید

آدم ی میانه حال و متوسط را در نظر بگیرید.او معتقد است که ارزش چندانی ندارد.بنابراین سهم اندکی هم نصیب او می‌شود.او اعتقاد دارد که از عهده انجام کارهای بزرگ برنمی‌آید.پس کار بزرگی هم انجام نمی‌دهد.او معتقد است که شخص مهمی‌نیست و جای پای این احساس را در کلیه کارهای خود بر جای می‌گذارد.بی‌اعتقادی او به خودش، در طرز صحبت کردن، راه رفتن و سایر اعمال وی نمود پیدا می‌کند و از آنجا که دیگران نیز همان جنبه‌هایی را در ما می‌بینند که ما در خود می‌بینیم، او از نظر اطرافیانش هم می‌افتد.در نقطه مقابل، به آدم ی‌که حرکت رو به جلو دارد، نظر می‌اندازیم.کسی که معتقد است بیش از اینها می‌ارزد، سهم بیشتری می‌برد و معتقد است که می‌تواند وظایف دشوار و سنگینی را بر عهده گیرد و می‌تواند.آنچه انجام می‌دهد، رفتاری که اجازه می‌دهد مردم با او داشته باشند، شخصیت، افکار و دیدگاه‌هایش همه و همه نمایانگر این حقیقت‌اند که برای خودش احترام قایل است.

● فکرتان را اصلاح کنید

شخصیت شما تابع اندیشه‌های شماست.دیگران همان چیزی را در ما می‌بینند که ما در خود می‌بینیم.با ما همان‌گونه برخود می‌کنند که فکر می‌کنیم باید برخود کنند.تفکر چنین تأثیری دارد.کسی که در ضمیرش خود را کمتر از دیگران می‌پندارد، قابلیت‌های حقیقی‌اش در پرده می‌ماند زیرا افکار، ‌هادی اعمال است.اگر انسانی احساس حقارت کند، بر همان سیاق عمل خواهد کرد و هیچ ترفند یا نقابی قادر نیست این احساس ریشه‌دار را برای مدت طولانی پنهان نگاه دارد.فردی که احساس می‌کند کسی نیست، واقعا کسی نیست.از سوی دیگر، آدم ی که به طور عمیق معتقد است برای کاری ساخته شده است، برای همان کار ساخته شده است.برای آنکه تشخص داشته باشیم، باید فکر کنیم که متشخص هستیم.اگر چنین فکر کنیم، دیگران هم این گونه فکر خواهند کرد.فکر شما، عمل شما را تعیین می‌کند و عمل شما هم متقابلا تعیین‌کننده واکنشی است که دیگران نسبت به شما نشان می‌دهند.خودتان را متشخص جلوه دهید: این روش کمک می‌کند که برای خودتان ارزش بیشتری قایل شوید.ظاهرتان با شما حرف می‌زند و با بقیه هم همین‌طور.ظاهر شما تعیین کننده نظری است که دیگران نسبت به شما پیدا می‌کنند.درواقع چه خوب بود اگر مردم به فضایل یک انسان نظر می‌کردند، نه به لباس تن وی.ولی اشتباه نکنید! در عمل، مردم براساس ظاهرتان روی شما قضاوت می‌کنند؛ قضاوتی که خواه ناخواه صورت می‌گیرد.ظاهر شما نخستین معیاری است که مردم برای ارزیابی در اختیار دارند.اولین تأثیر هرگز از یادها نمی‌رود؛ هرچند که در درازمدت به وجود آمده باشد