شاید در مقام ادعا همه انسان ها خود را مؤمن، خوش اخلاق، متعهّد، عفیف و… بدانند اما آنچه که می تواند شاهد صدق گفتار و ادعای انسان باشد، رفتار و عملکرد اوست. عفت را همه زنان دوست دارند اما کسی این ارزش و مقام عالی انسانی را داراست که ویژگی های زیر را دارا باشد:

1- سنگینی و وقار

زنان عفیفه از هر کار سبک و نامناسبی که موجب جلب توجه دیگران شود پرهیز می کنند. مثلًا راه رفتن، لباس پوشیدن و رفتارشان به گونه ای نیست که نامحرمان را به سوی خود جذب نمایند.

قرآن درباره دختران حضرت شعیب علیه السلام می فرماید:

فَجاءَتْهُ إِحْداهُما تَمْشِی عَلَی اسْتِحْیاءٍ قالَتْ إِنَّ أَبِی یدْعُوک لِیجْزِیک أَجْرَ ما سَقَیتَ لَنا[1]

ناگهان یکی از آن دو (زن) به سراغ او آمد در حالی که با نهایت حیا، گام برمی داشت، گفت: «پدرم از تو دعوت می کند تا مزد آب دادن (به گوسفندان) را که برای ما انجام دادی به تو بپردازد. »

وقار و سنگینی ناشی از این است که روح آدمی به واسطه ادیان، عمیق تر و نافذتر و دوراندیش تر می شود.

2- عفت در سخن گفتن

زنان عفیفه، کم سخن می گویند، ساده و آرام و بدون ناز و کرشمه حرف می زنند و از سخنان غیر ضروری به خصوص با نامحرمان دوری می کنند.

3- پرهیز از خودنمایی

از ویژگی های زنان عفیفه آن است که از آنچه که مظهر خودنمایی باشد پرهیز می کنند، همچون نشان دادن زینت های خود، یا بیرون گذاشتن قسمتی از موی سر یا آرایش کردن برای نامحرمان. خداوند در قرآن می فرماید:

لا یبْدِینَ زِینَتَهُنَ[2]

زنان عفیف، زینت خود را در برابر نامحرمان آشکار نمی سازند.

4- پوشش مناسب

زنان عفیفه از انتخاب لباس های نازک و چسبان و رنگ های تند و زننده که موجب جذب نامحرمان به سوی خود می شوند اجتناب می کنند.

5- کنترل رفت و آمدها

این گونه زنان از رفتن به مراکز و مکان های آلوده و نامناسب، چون مجالس گناه و لهو و لعب و. . . خودداری می کنند