دوای دردها |
... |
دوای دردها
یکی از اموری که ما را به توبه و استغفار تشویق میکند، دانستن این مطلب است که همۀ گرفتاریهای ما از رفتارهای نادرست خودمان سرچشمه میگیرد. بر این اساس است که اولیای الهی، در جایگاههای گوناگون و برای برطرف شدن مصیبتهای مختلف، توصیه به استغفار میکردند. حضرت آیتالله بهجت قدسسره میفرمود: «حوادثی که اتفاق میافتد، نتیجه کارهای ماست که بر سر ما میآید: «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ؛ هر مصیبتی به شما میرسد، بهواسطه اعمال شماست». آیا نباید به فکر باشیم و از گناهان گذشته که باعث این همه بلاها و مصیبتها شده است، توبه کنیم؟ ولی ما توبه نمیکنیم، چون کارهای خود را بد نمیدانیم».
ایشان بارها به کسانی که از ایشان دستورالعملی برای پیشرفت در راه خدا و نیز برای رهایی از مشکلات میخواستند، به استغفار توصیه میکرد و این روایت رسول خدا صلیاللهعلیهوآله را یادآور میشد که: ««ألا أخبرکم بدائکم و دوائکم؟ داؤُکم الذّنوب و دواؤُکم الإستغفار؛ آیا شما را به دردتان و دوایتان خبر ندهم؟ درد شما گناهان است و دوای شما استغفار».٢
اما نباید فراموش کرد این استغفار، نباید تنها وردی زبانی باشد، بلکه باید از قلبی تائب از گناه و مشتاق به رحمت خدا سرچشمه بگیرد، وگرنه نباید انتظار گشایش و رهایی داشت. «کلمه «أستغفرالله» را تا میتوانید از روی اعتقاد کامل، صمیمانه، با التزام به لوازم حقیقیۀ معلومهاش، تکرار نمایید».
لازمه توبه حقیقی، در روایات معصومین علیهمالسلام بهروشنی بیان شده است؛ اموری مانند پشیمانی، تصمیم بر بازنگشتن به گناه، پرداخت حق مردم و نیز حقوق واجب الهی، مانند قضای نمازها و روزههایی که ترک شده است و…
فرم در حال بارگذاری ...
[یکشنبه 1398-06-31] [ 10:42:00 ق.ظ ]
|