خطیب مشهور حاج آقای باقری که از شاگردان مرحوم آیت الله میلانی (ره) بودند می‏گفتند:

یکبار که در خدمت استادم بودم ایشان فرمودند: فلانی! منبر که می‏روی 40 نفر از این جوانان پای منبرت را بیاور کارشان دارم! من‏که از این دستور استاد تعجب کرده بودم اطاعت امر کرده و 40 نفر از جوانان را آوردم.

آقا فرمودند: یکی یکی بیایند داخل اتاق؛ ما اصلا نفهمیدیم که چه کار دارد. فقط هر جوانی وارد می‏شد پس از چند لحظه با چشم گریان بیرون می آمد و اصلا حرف نمی‏زد؛ حدودا 20 نفر وارد شدند تا این‏ که من بی‏تابی کردم و داخل رفتم ببینم حکایت چیست؟!

وقتی وارد اتاق شدم آقا نشسته بودند و کفنش هم کنارش بود و هر جوانی داخل می‏شد از او سوال می‏کرد که:

تو ” امام حسیـــن علیه السلام” را دوست داری؟؟؟

آنها جواب می‏دادند بله آقا.

می‏فرمود: خیلی؟

جواب می‏دادند انشاءالله که همین طور است، به محض اینکه اشک از دیده جوانان جاری می‏شد آقای میلانی سریع کفن خود را به اشک آنها می‏مالید. با دیدن این صحنه جوانان بیشتر منقلب می‏شدند و گریه می‏کردند و از اتاق بیرون می آمدند.

بعداً از ایشان سوال کردم: آقا شما که مرجع هستید و اجازه اجتهاد خیلی از مراجع را شما داده اید و … دیگر به این مسائل احتیاج ندارید.

آقا فرمودند: اگر چیزی به دردم بخورد همین توسل به حسین زهراست!

حلال جمیع مشکلات است حسین

شوینده لوح سیئات است حسین

ای شیعه تو را چه غم زطوفان بلا

جایی که سفینة النجاة است حسین

ادامه مطلب :