ثمره مداومت بر عمل خیر
امام علی (علیه‌السّلام) فرمود: «ثمره مداومت و پایداری بر کار خیر برای انسان خردمند عبارت است از:
۱. ترک کارهای زشت
۲. دوری از حماقت
۳. خودداری از گناه
۴. یقین
۵. علاقه به نجات
۶. اطاعت خدای رحمان
۷. تعظیم از دلیل و برهان
۸. دوری از شیطان
۹. پذیرفتن عدل
۱۰. حق‌گویی». [۱۰]
نتیجه این‌که انسان در انجام عبادات باید از افراط و تفریط در کمیت و حتی گاهی در کیفیت آن پرهیز نماید تا موجب دلسردی و رها نمودن عمل نشود، بلکه بهتر است عبادتی متعادل و ثابت به صورت مداوم انجام شود هر چند از جهت کمیت‌اندک باشد.
چنان‌که امام سجاد می‌فرماید: «اِنِّی لَاُحِبُّ اَنْ اَقْدَمَ عَلَی رَبِّی وَ عَمَلِی مُسْتَوٍ»؛ من دوست دارم به سوی پروردگارم بروم، در حالی‌که عمل من بر اثر افراط یا تفریط، بیشتر یا کمتر از مدت زمانی که زندگی کردم نباشد. «یعنی لا یزید و لا ینقص علی حسب الازمنة بافراط و تفریط.» [۱۱]
و بقول سعدی آن شاعر زیبا سخن:
رهرو آن نیست گهی تند و گهی خسته رود • • • • رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود