آه جانسوز حضرت و ناله مردم

ثُمَّ انَّت اَنَّةً اَجهَشَ القَومُ لَها بِالبُکاء

حضرت وقتی نشست آهی کشید و ناله اش آنچنان جانسوز بود که تمام مهاجرین و انصار و زن و مرد شروع به گریه کردند. آنگونه که از ناراحتی به حالت زاری افتاده بودند.

فَارتَجَّ المجلِسُ

سپس مجلس متشنج شد.

ثُمَّ امهَلَت هُنَیَّةً حَتّی اذا سَکَنَ نَشیجُ القَومِ وَ هَدَات فَورَتُهُم

حضرت مدتی مهلت دادند تا قوم آرامش پیدا کنند و مجلس آرام گیرد.