پرسش: آيا اين همه صلح و صفا در دوران حکومت امام زمان (ع) حقيقت دارد ؟

پاسخ: اين سخن بر اساس روايت است. توضيح مطلب اين است كه:
اولا در زمان ظهور به علت برقراري كامل عدالت در امور مختلف جامعه و توزيع صحيح منابع و امكانات، چهره فقر در جامعه از بين مي‌رود و عموم مردم از مواهب دنيا بهره‌مند مي‌شوند.
ثانيا: به علت رشد فضايل اخلاقي از جمله مناعت طبع و بي رغبتي به دنيا، كسي حاضر به استفاده كردن از مال ديگران و كمك خواستن از ساير مردم نمي‌شود. و حتي اگر كسي بخواهد كمك مالي و صدقه بدهد معمولا موردي پيدا نمي‌كند. گدايي و درخواست از مردم بي معنا مي‌شود.
ثالثا: مردم از لحاظ روحي چنان اوج مي‌گيرند كه ديگران را برادر خود فرض كرده و اموالشان را نه فقط براي خود بلكه براي ساير برادران خود نيز مي‌دانند. ديگران را از خود مي‌دانند و مال خود را براي ديگران.
روايت و وضعيت دوران ظهور به اين معنا نيست كه حتما افراد دست در جيب يكديگر مي‌كنند، بلكه بدين معنا است كه مردم داراي چنان روحيه‌اي مي‌شوند كه از كمك به ديگران كوتاهي نمي‌كنند و حتي اگر برادر مؤمنشان به علت نياز و بر اساس ضرورت و با توجه به شرايطي دست در جيب آنان كرد ناراحت نمي‌شوند.