تسبیحات حضرت فاطمه(س) بعد از نماز چه آثاری دارد؟

تسبیح حضرت زهرا (س) شامل بیان 34 مرتبه “الله‌اکبر"، 33 مرتبه “الحمدلله” و 33 مرتبه “سبحان‌الله” می‌شود که ذکر آن از سوی بزرگان دینی بویژه مراجع تقلید پس از اقامه نماز بسیار تاکید شده است.

أبو هارون مکفوف گوید:

امام صادق (ع) به من فرمود:

“أبا هارون به راستی که‏ ما کودکان خود را به تسبیح حضرت زهرا (ع) امر می‌کنیم؛ همان طوری که به نماز امر می‌کنیم. پس تو به این ذکر مداومت کن؛ زیرا بنده‏‌ای بدان مداومت نکرده است که بدبختی بیند (یعنی چنانچه این ذکر را ترک نکند، هیچ وقت بدبخت نشود).(1)

محمد بن مسلم گوید:

امام باقر (ع) فرمود:

“هر کس خدا را تنزیه کند به تسبیح حضرت زهرا (س) و سپس طلب آمرزش کند، آمرزیده خواهد شد و آن، به زبان یک صد است؛ ولی در میزان عمل، یک هزار و شیطان را دور می‌کند و خداوند رحمان را خشنود می‌سازد.(2)

أبو خالد قماط گوید:

“از امام صادق (ع) شنیدم که می‌فرمود:

“تسبیح حضرت زهرا (س) هر روز در تعقیب هر فریضه، نزد من محبوب‌تر است از به جا آوردن هزار رکعت نماز در هر روز. (3)

امام صادق (ع) می‌فرماید:

“هر کس بعد از نمازهای پنج‌گانه خود پیش از آن که از جا بر خیزد، تسبیحات حضرت زهرا (س) را بگوید، خداوند او را بیامرزد.(4)

حضرت امام محمد باقر (ع) می‌فرماید:

خداوند متعال به چیزی برتر از تسبیح حضرت زهرا (ع) عبادت نشده است. همانا اگر چیزی با فضیلت‏‌تر و برتر از آن وجود داشت، رسول خدا آن را به دخترش تعلیم می‏‌نمود. (5)

از امام صادق (ع) در باره تفسیر آیه:

«یا أَیهَا الذینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللهَ ذِکْراً کَثیرا؛» (6)

“ای کسانی که ایمان آورده‏‌اید، خدا را فراوان یاد کنید»، سؤال کردند.”

ایشان فرمود:

من سبح تسبیح فاطمة علیها السلام فقد ذکر الله الذکر الکثیر؛ (7)

“هر کس خداوند را با تسبیح فاطمه زهرا (ع) ذکر بگوید، ذکر کثیر گفته است.”

امام محمد باقر (ع) می‌فرماید:

من سبح تسبیح الزهراء ثم استغفر غفر له، و هی مائة باللسان و ألف فی المیزان، و یطرد الشیطان، و یرضی الرحمن؛(8)

“هر کس تسبیح حضرت زهرا را به جای آورد و سپس از گناهش استغفار کند، خداوند آن گناه را بر او می‏‌بخشد؛ زیرا تسبیح زهرا (ع) گر چه صد ذکر در زبان است، ولی هزار بار ترازوی اعمال انسان را سنگین‏‌تر می‏‌کند و شیطان را می‏‌راند و خداوند بخشایشگر را خشنود می‏‌سازد.”

در کتاب فلاح السائل روایت دیگری را از امام جعفر صادق (ع) نقل کرده که آن حضرت فرمود:

“من سبح تسبیح فاطمة فی دبر المکتوبة من قبل أن یبسط رجلیه، أوجب الله له الجنة؛ (9)”

“هر که پس از اتمام نماز واجب و قبل از (روی برگرداندن از جانب قبله‏)، آن که زانوهای خود را از حالت (تشهد) نماز تغییر دهد، خداوند را به تسبیح حضرت فاطمه (ع) تقدیس کند، خداوند بهشت را بر او واجب می‏‌کند؛” یعنی او را در بهشت جای می‏‌دهد.