کوچکترین رزمنده دوران دفاع مقدس کیست؟

تاریخ هشت ساله حماسه و مقاومت پیروان حضرت روح الله(ره) همواره شاهد قاسم های کربلاهایی بوده است که درس بزرگی به بشریت داده اند. در تفحص این گنج عظیم، رزمنده نونهالی را می بینیم که در اوج شور و شوق بازی های کودکانه اش، بازی جنگ را به تمام بازی ها ارجحیت داده و در زیباترین لحظات زندگی در کره خاکی، همبازی شهدایی بوده است که تا به امروز محفوظ بودنش را از برکت همان، هم نفسی می داند. «جواد صحرایی » از اهالی رستم کلای بهشهر مازندران (اعزامی از لشکر همیشه پیروز ۲۵ کربلا)، همان نونهال نماز شب خوانی که خود را همراه با موج بلند روح الهیان قرار داده و پای بر عرصه مجاهدت در مسیر رب الارباب نهاد.

کوچکترین رزمنده دوران دفاع مقدس کیست؟

تاریخ هشت ساله حماسه و مقاومت پیروان حضرت روح الله(ره) همواره شاهد قاسم های کربلاهایی بوده است که درس بزرگی به بشریت داده اند. در تفحص این گنج عظیم، رزمنده نونهالی را می بینیم که در اوج شور و شوق بازی های کودکانه اش، بازی جنگ را به تمام بازی ها ارجحیت داده و در زیباترین لحظات زندگی در کره خاکی، همبازی شهدایی بوده است که تا به امروز محفوظ بودنش را از برکت همان، هم نفسی می داند. «جواد صحرایی » از اهالی رستم کلای بهشهر مازندران (اعزامی از لشکر همیشه پیروز ۲۵ کربلا)، همان نونهال نماز شب خوانی که خود را همراه با موج بلند روح الهیان قرار داده و پای بر عرصه مجاهدت در مسیر رب الارباب نهاد.

- برخی وهابی ها می گویند: این آیات مربوط به زمان احتضار فرد است، نه پس از مرگ. این سخن صحیح نیست چون اگر چنین بود، درخواست فرد برای بازگشت به دنیا معنا نداشت چرا که هنوز از دنیا نرفته که بخواهد به آن باز گردد.

2- این رد و بدل شدن سخنان میت با ملائکه یا خداوند، نشانه زنده بودن روح و فهم و درک آن است.

3- استدلال های میت نشانه زنده بودن او و پاسخ های خداوند به او نشانه شنوا بودن اوست.

آیه 77 سوره اعراف
این آیه و چند آیه بعدی مربوط به داستان حضرت صالح (ع) و پی کردن شتری که حضرت از دل کوه خارج کرده بود و عذابی است که پس از آن نازل شد. پس از بیان مختصر ماجرا، نکات زیر مطرح شد:

1- حضرت صالح با قوم خود پس از نزول بلا و مرگشان سخن می گوید. اگر میت چیزی نمی فهمید، کار حضرت کاری لغو و بیهوده می شد و معنا نداشت. پس چون حضرت این کار را کرده، نتیجه می گیریم اموات دارای درک بوده اند.

2- از نحوه سخنان حضرت صالح (ع) با قوم خود پس از عذاب، می فهمیم مخاطب حضرت ارواحشان است. پس حضرت صالح (ع) علم به شنوا بودن آن ها دارد.

آیه 91، 92 و 93 سوره اعراف
این آیات نیز مربوط به عذاب شدن قوم حضرت شعیب (ع) است که پس از زلزله ای مردند. در اینجا نیز شاهد سخن گفتن این پیامبر با مردگان قوم خود پس از عذاب هستیم.
نکته این آیه نیز این است که حضرت رسماً آن ها را با حرف ندای «یا» مخاطب قرار داده و با آن ها سخن می گوید.

آیه 45 سوره زخرف
این آیه خطابش به پیامبر اکرم (ص) است که می فرماید از پیامبران قبل از خودت سؤال کن که آیا غیر از خداوند رحمان، خدایانی قرار دادیم که مردم بپرستند؟
نکته اینجا است که پیامبران پیشین که از دنیا رفته اند، قدرت پاسخ گفتن به پیامبر (ص) را دارند و اگر نداشتند، پیامبر از چه کسی می خواست این سؤال را بپرسد؟ در ضمن اگر آن ها نمی توانستند پاسخ پیامبر را بدهند، فرمان خداوند بر انجام این کار فرمانی بیهوده و بی معنا بود. آیا خداوند چنین فرمانی می دهد؟

آیه 46 سوره غافر
این آیه در رابطه با عذاب فرعونیان است.
نکات:

1- آیه می فرماید آتش عذاب بر آن ها صبح و شام عرضه می شود. از آنجا که در قیامت صبح و شامی در کار نیست، می فهمیم آن ها این عذاب را دارند در عالم برزخ می بینند و نیز آیه می فرماید روز قیامت به فرعونیان گفته می شود وارد عذاب دوزخ شوید. پس الآن که قیامت نشده، آن ها در برزخ دارند عذاب می شوند.

2- اگر این ارواح هیچ چیزی نمی فهمند، پس چرا خداوند عذابشان می کند؟ پس این ها احساس دارند و درد و عذاب را می فهمند.

آیه 25 سوره نوح
این آیه درباره حضرت نوح (ع) و عذاب شدن قوم آن حضرت است. طبق آیه گنهکاران پس از غرق شدن وارد آتش شدند.
در اینجا هم باز این دو نکته قابل توجه است:

1- گنهکاران پس از مرگ وارد آتش شدند و از طرفی قیامت هم که بر پا نشده. پس آن ها در دوزخ برزخی عذاب می شوند.

2- روح این گنهکاران درد و عذاب را حس می کند و می فهمد و اگر جز این بود چه معنی داشت عذابشان کنند؟

نتایج حاصل از مجموع این آیات:
- پس از مرگ، ارواح زنده اند و می فهمند.
- در برزخ بهشت و دوزخ داریم.
- چون ارواح زنده اند و صفات لازم را دارند، فلذا برقراری ارتباط صالحین با آن ها عقلاً و شرعاً مسئله ای ندارد. به همین جهت می توان از آن ها درخواست کرد یا به آن ها توسل نمود.
پس این توسل شرک که نیست هیچ، بلکه درست هم هست چراکه این ارواح قدرت هایشان را همچنان دارند و در این زمینه مرده و زنده شان فرقی نمی کند.

کارهایمان را از ریشه و اساس درست کنیم
آیت الله مجتهدی تهرانی با ذکر حدیثی از رسول خدا (ص)و شرح آن به خالص بودن اعمال برای خدا اشاره دارد.
پیامبر اسلام(ص) می فرمایند:حرام است در قلبی که شیفته شهوت هااست، ورع در آن منزل کند.

آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)در شرح این حدیث با ذکر داستانی از حضرت موسی (ع)می گوید:حضرت موسی از کنار یکی از اصحابش گذشت دید که او در حال سجده کردن است.موسی رفت و کارش را انجام داد و بعد در زمان برگشت باز آن مرد را در حال سجده دید.حضرت موسی تعجب کرد و گفت:چه آدم مقدسی اگر برآوردن حاجت تو به دست من بود حتما آن را برآورده می کردم.

مرحوم مجتهدی در ادامه می گوید:در واقع حضرت موسی داشت به خدا می گفت که چرا خداوند حاجت تو را برآورده نمی کند.در این لحظه خدا به موسی وحی کرد:ای موسی اگر آن مرد آنقدر سجده کند که گردنش قطع شود و سرش به طرف دیگری بیفتد، فایده ندارد و من از او قبول نمی کنم.تا اینکه کارهایی که من کراهت دارم را انجام ندهد.
آیت الله مجتهدی (ره)ادامه می دهد:ای موسی تو ظاهر آن فرد را می بینی و می پنداری که وی در حال سجده کردن است اما من می دانم که سجده او ریشه ای نیست.تظاهر است.این شخص ریشه ای کارش خراب است.خانه ای که در آن نشسته ارث پدرش است که ثلث آن را خرج نکرده، خدا می داند و موسی نمی داند.

مرحوم مجتهدی در انتها می گوید:حدیث خوبی بود ان شاالله خودمان را میزان کنیم تا عبادت ما سجده ما و گریه های ما قبول باشد.در غیر این صورت هیچ فایده ای ندارد.

در محضر مجتهدی؛
خداوند با فضلش با ما برخورد می کند
آیت الله مجتهدی تهرانی(ره) :خداوند با فضلش با ما برخورد می کندو اگر بخواهد با عدلش با ما معامله کند، کار ما بسیار سخت است.
آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)می گوید:دعایی وجود دارد که در آن جمله ای است که می گوید :خدایا به فضلت با ما برخورد کن و با عدلت با ما رفتار نکن

مرحوم مجتهدی در شرح این قسمت از دعا می گوید:خداوند با فضلش با ما برخورد می کندو اگر بخواهد با عدلش با ما معامله کند، کار ما خراب است.

ایشان در ادامه با نقل داستانی از فردی در همین مورد می گوید:در زمان های قدیم فردی می گفت:خدایا ما این همه نماز می خوانیم و روزه می گیریم تازه منت هم سر ما می گذاری؟ خدایا تو با عدلت با ما برخورد کن نمی خواهد با فضلت با ما معامله کنی.

ایشان ادامه می دهد:چند وقت بعد آن شخص به خاطر ارتکاب به جرمی به اعدام محکوم شد او را به پای چوبه دار بردند پیغمبر زمان گفت:تو از خدا خواسته بودی و گفتی که خدایا با عدلت با من برخورد کن .روزی تو یک سوزن توی چوبی کردی بعد پای مگسی را بستی و با آن چوب سوزن دار آن مگس را اعدام کردی .حالا هم باید اعدام شوی چون که خودت از خدا خواستی که با عدل با تو برخورد کند.تو جان جانداری را گرفتی و حالا باید جان خودت گرفته شود.

آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)در انتها با اشاره به آیه 30 سوره مبارکه شورا به فضل خداوند اشاره دارد و می گوید:خداوند در این آیه می گوید:《هر پیشامدی که برای شما می شود محصول کارهای زشت خود شماست و خداوند بسیاری از کارهای زشت ما را نادیده می گیرد》.این آیه تصریح می کند که خداوند با فضلش با ما برخورد می کند.اگر خدا بخواهد همه چیز را مو به مو محاسبه کند عدل است.

منبع:کتاب احسن الحدیث، ص