| ... |
 |
دعا کردن فوایدی دارد که باعث ایجاد سلامت جسمانی و روانی در انسان‌ها می‌شود و کلیه این مزایا قابل‌اثبات هستند.
اگر در حال غرق شدن در آب هستی، کسی به تو کاری ندارد؛ باید بگویی کمک و دستت را دراز کنی. اگر دستت را دراز کردی، کمکت می‌کنند؛ وگرنه با تو کاری ندارند.
پس برای هر چیزی باید درخواست کمک بکنید و دعا کردن یک نوع درخواست کمک کردن است که البته دعا به‌تنهایی نیست؛ باید در جهت آن خواسته هم حرکت بکنید. «مهندس دژاکام»
دعا در میان انسان‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد. گویی روح و روان انسان با این واژه آمیخته شده است. هر زمان که دلمان می‌گیرد، هر زمان که از همه‌جا و همه‌کس ناامید می‌شویم، بی اختیار، نگاهمان به سوی دری می‌رود که هیچ‌گاه به رویمان بسته نیست.
تأثیرات ماندگار دعا و مناجات، بر هیچ‌کس پوشیده نیست. نزدیکی و تقرب به خداوند در لحظه زیبای دعا و نیایش، لذتی بی‌بدیل را نصیب انسان می‌سازد و قطعاً تجربه این حس زیبا، برای هر یک از ما کاملاً آشنا و ملموس است.
ازآنجایی‌که ما در کنگره 60 آموخته‌ایم که برای درک بهتر قضایا، می‌بایست بر آنها اشراف داشته باشیم و اثبات اثرات علمی و عملی قضایا، زمینه‌ی پذیرفتن آنها را برای ما سهل‌تر می‌سازد، به بررسی بخشی از اثرات و فواید دعا کردن می‌پردازیم:
دعا کردن فوایدی دارد که باعث ایجاد سلامت جسمانی و روانی در انسان‌ها می‌شود و کلیه این مزایا قابل‌اثبات هستند. حتی دعاهای اتفاقی و مراقبه‌های گاه‌وبیگاه نیز به‌سلامت افراد و داشتن زندگی طولانی‌تر کمک می‌کنند. کسی که دعا می‌کند اجازه می‌دهد تا تمام استرس‌ها و اضطراب‌های درونی‌اش تخلیه شوند. در بسیاری از موارد جریان خون بیماران بهتر شده و بهبودی پس از عمل جراحی در کسانی که اعتقادات محکم دینی داشته‌اند، بسیار سریع‌تر رخ‌داده است. افرادی که اعتقادات دینی‌شان از سایرین محکم‌تر است، به‌راحتی به صلح و آرامش دست پیدا می‌کنند.
دعاکننده با دعای خود، تلقین به نفس می‌کند تا روی پای خود بایستد و از حوادث نهراسد. تلقین به نفس در بهبود بیماری‌های روانی و جسمی مؤثر است.
از طریق دعا می‌توان بسیاری از بیماری‌های روانی را درمان کرد، زیرا به ثمر نرسیدن تلاش‌ها در زندگی، چه‌بسا انسان را از پیروزی نهایی برای همیشه نومید سازد؛ اما دعا بارقه امیدی است که در دل انسان می‌درخشد و ابرهای یأس و اضطراب را از آسمان دل کنار می‌زند.
امیدی که از دعا بر‌می‌خیزد، همانند خون تازه‌ای در شریان جان آدمی جاری می‌شود و او را از نگرانی نجات می‌دهد. امام علی می‌فرماید: «دعا سپر مؤمن است.»
الکسیس کارل، دانشمند و فیزیولوژیست و محقق فرانسوی درباره دعا می‌نویسد: دعا و نماز قوی‌ترین نیرویی است که انسان می‌تواند تولید کند. نیرویی است که چون قوه جاذبه به زمین وجود حقیقی و خارجی داد.
در جای دیگری می‌گوید: نیایش را نباید با مرفین هم‌ردیف دانست، زیرا نیایش در همین حال که آرامش را پدید آورده است، به‌طور کامل و صحیحی در فعالیت‌های مغزی انسان یک نوع شکفتگی و انبساط باطنی و گاه قهرمانی و داوری را تحریک می‌کند.
دیل کارنگی می‌گوید: دعا کردن سه احتیاج اصلی روانشناسی را که همه‌کس اعم از مؤمن و مشرک در آن سهیم است، برآورده می‌کند:
1.در موقع دعا کردن آن چیزهایی را که باعث زحمت و ناراحتی ما شده است، بر زبان جاری می‌سازیم. دعا کردن همان عمل یادداشت کردن روی کاغذ را انجام می‌دهد.
2.هنگام دعا کردن این احساس به ما دست می‌دهد که شریک غمی پیداکرده‌ایم و تنها نیستیم. تمام پزشکان روان‌شناس تأیید می‌کنند که وقتی گرفتار هیجان و غم‌های فشرده در سینه و تألم روحی هستیم، برای معالجه لازم است مشکلات و گرفتاری‌های خود را برای کسی بگوییم و درد دل خود را خالی می‌کنیم.
3.دعا کردن انسان را وادار به کار می‌کند.
از دیگر آثار دعا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
در تحقیق از عده‌ای خواستند تا برای آرامش افرادی که در اتاق دیگر قرار دارند دعا کنند و نتیجه این بود که افراد دیگر بدون اینکه بدانند مورد دعا قرارگرفته‌اند آرام‌تر شدند. حتی همین نتیجه هم موردبررسی قرار گرفت و دیده شد در طول زمان به دنبال وقایعی چون شکست‌های فردی، جنگ و درگیری که سیستم ایمنی بدن به خطر می‌افتد و احتمال مبتلا شدن به بیماری های قلبی، سکته، اختلال‌های روده وزخم های گوارشی بیشتر می‌شود، با انتقال احساس آرامش از فردی به فرد دیگر سیستم دفاعی بدن به‌صورت غیرمستقیم تقویت می‌شود.
جک استاکی یکی از پروژهشگرانی است که تأثیر دعا را بر میدان‌های الکترومغناطیسی بدن بررسی کرده است. آزمایش او به‌این‌ترتیب بود که میزان فعالیت الکتریکی درمغز و سطح بدن افراد را در آزمایشگاه خود زیر نظر گرفت، درحالی‌که هزاران کیلومتر آن‌طرف‌تر در کالیفرنیا گروه‌هایی مذهبی برای این افراد دعا می‌کردند. نتیجه مطالعه بازهم شگفت‌آور بود چراکه بین میزان فعالیت الکتریکی بدن کسانی که برایشان دعا شده بود و افرادی که برایشان دعا نشده بود، اختلاف فاحشی وجود داشت.
تأثیر دعا روی خود فرد چگونه است؟ در سال 1993 تحقیقی روی 10 هزار کارمند دولتی در طول 26 سال انجام گرفت که در بین آنها، هم افراد اهل دعا بودند و هم کسانی که دعا نمی‌کردند. مشاهده شد میزان مرگ‌ومیر افرادی که دعا نمی‌کردند به خاطر مشکلات قلبی و عروقی بسیار بیشتر از افرادی بود که اهل دعا بودند.
همچنین در سال 1995 تحقیق دیگری روی 250 نفر که عمل جراحی قلب بازکرده بودند انجام شد و دانشمندان در کمال حیرت دیدند آن دسته افرادی که از ارتباط مذهبی و حمایت اجتماعی بیشتری برخوردار بودند، 12 بار کمتر از آن‌هایی که فاقد این ارتباط بودند با مرگ دست‌به‌گریبان شدند.
به‌غیراز تحقیق روی کسانی که عمل‌های جراحی سنگین داشتند، این تحقیقات روی افراد عادی هم انجام گرفت و دیده شد در میان افرادی که عادت به انجام امور مذهبی از قبیل دعا و نماز داشتند، بیماری افسردگی شیوع کمتری داشت.
التیام فشار خون بالا ، درمان زخم و جراحت، به حداقل رساندن حملات قلبی، بهبود سردرد و اضطراب از دیگر نتایجی بود که تحقیقات برای آثار دعا به ثبت رساند.
تحقیقی روی 91 هزار نفر در مریلند انجام گرفت که نشان داد افرادی که به‌طور منظم به کلیسا نمی‌روند، بیشتر از دیگر افراد به خاطر بیماری‌های قلبی جان می‌سپارند و اقدام به خودکشی در بین این افراد، 53 درصد بیشتر است.
گذشته از نتایج علمی که درباره دعا به اثبات رسیده، اگر به آیات و روایات رجوع کنیم، می‌بینیم که در تمام ادیان الهی انسان به دعا کردن تشویق شده است.
یهودیان در کتاب مقدس خود بسیار به دعا کردن و راز و نیاز باخدا تشویق شده‌اند تا جایی که دراین‌باره می‌خوانند: هر آن‌کس که ترس خدا در دل اوست، سخنانش شنیده می‌شود و دعایش مستجاب می‌شود.
مسیحیان هم بسیار به خواندن دعا اعتقاددارند، چراکه در کتاب مقدسشان انجیل به این امر توصیه‌شده‌اند و دعا در دین مسیحیت جایگاه ویژه‌ای دارد تا جایی که ارتدکس‌ها به‌طور سنتی در گوشه‌ای از خانه، در مقابل شمایلی از عیسی مسیح، چراغ یا شمعی روشن می‌کنند و دعا می‌خوانند.
این دعا قسمتی از موعظه بالای کوه عیسی مسیح است: خدایا گناهان ما را ببخش چنانکه ما نیز، آنان که بر ما گناه کردند را می‌بخشیم و ما را در آزمایش میاور، بلکه از شریر رهایی ده زیرا ملکوت، قدرت و جلال از آن توست تا ابدالآباد، آمین.
در دین اسلام نیز تأکید فراوانی بر دعا شده است:
برای نام‌های خدا نام‌های نیك است پس او را به‌وسیله آنها بخوانید و دعا كنید. «اعراف؛ آیه‌ی 80»
مرا بخوانید و درخواست كنید تا پاسخ دهم. «غافر؛ آیه‌ی 60»
ای پیامبر نباید آنان را كه هر صبحگاه و شبانگاه خدا را می‌خوانند از پیش خود برانی. «انعام؛ آیه‌ی 53»
ای رسول من بگو اگر به‌سوی خدا متوجه نشوید و دعا نكنید، پروردگارم به شما اعتنا نخواهد كرد. «فرقان؛ آیه‌ی 77»
رسول اکرم دراین‌باره می‌فرماید: با دعا کردن می‌توان از مقدرات الهی رهایی یافت.
|
[شنبه 1395-08-22] [ 08:26:00 ق.ظ ]
|
