اگر شما به عنوان والدین، رئیس خانواده نباشید، مطمئن باشید به سرعت خطوط قدرت‌تان ناپدید می‌شود و در صورت بروز این مسئله هیچکس مسئول هیچ چیز شناخته نمی‌شود و بچه‌ها در فرصت کوتاهی نقش اصلی را در کرسی اقتدار خانه به عهده می‌گیرند. این اتفاق می‌تواند برای خانواده خطرناک باشد. در چنین شرایطی کودکان به تدریج مانند رئیس‌ها و ارباب‌ها رفتار می‌کنند و شما قدرت و اقتدار خود را از دست می‌دهید در این صورت اگر آنها را از اشتباهات‌شان باز دارید از شما منزجر شده و همه چیز به هم می‌ریزد.

 بسیاری از پدر و مادرها می‌خواهند با فرزند خود دوست باشند، آنها با ایده رئیس بودن والدین موافق نیستند. مشکلی که در این دیدگاه وجود دارد این است که جایگاه یک دوست و پدر و مادر با هم متفاوت است. دوستان در یک رابطه مساوی با هم قرار دارند، دوستان در مقام کنترل و ارزش‌گذاری قرار ندارند، دوستان مسئولیتی در مقابل مراقبت از یکدیگر ندارند و قادر نیستند محدودیت‌هایی را برای هم اعمال کنند. هر كودكي نياز به امنيت رواني دارد و والدين موظف هستند اين نياز را براي كودك تامين كنند.
بررسی روش‌های مختلف در برابر کودکان
روش‌هايي از قبيل لجبازي، عيب جويي،‌ سرزنش، فرياد كردن، تنبیه کردن، بددهني و مشاجره كردن با كودك موجب مي‌شود كودك احساس نا امني كند و دچار اضطراب شود. همیشه هدف‌هاي تعليم و تربيت را درنظر داشته باشيد و با کودکان‌تان در محیطی مناسب، به دور از دیگران و به گونه‌ای صميمي به گفت‌وگو بپردازيد. روش‌هايي مانند سر به سر گذاشتن و مشاجره كردن شما را به مقاصد و اهداف‌ تربيتي نمي‌رساند لذا از به كار گیری اين گونه روش‌ها اجتناب كنيد و رابطه خود با کودکان‌تان را مخدوش نسازيد. افزون بر اين، به كار بستن اين روش‌ها موجب مي‌شود احترام متقابل بين شما و فرزندتان از بين برود و اقتدار خود را از دست بدهید. والديني كه شكايت مي‌كنند فرزندانشان به آنها احترام نمي‌گذارند يا به حرف آنها توجه نمي‌كنند، بايد به بررسي و ارزيابي رفتار خود بپردازند و ببينند چه كارهايي كرده‌اند يا چه رفتارهايي از خود نشان داده‌اند كه با اين وضعيت رو به رو شده‌اند؟‌ بديهي است اگر مي‌خواهند فرزندشان رفتارش را تغيير دهد، بايد رفتار خود را مورد ارزيابي و بازنگري قرار دهند. گاهي اوقات برادر يا خواهر بزرگ‌تر با خواهر يا برادر كوچك‌تر مشاجره مي‌كنند و سر به سر مي‌گذارند. در اين وضعيت چون برادر يا خواهر كوچك‌تر قادر نيست واكنش لازم را بروز دهد به او فشار رواني وارد مي‌شود و در نتيجه دچار نا امني رواني و اضطراب مي‌شود. بنابراين براي حفظ اقتدار والدين، رعايت احترام متقابل و تامين امنيت رواني كودك و نوجوان، از مشاجره كردن با فرزندتان اجتناب كنيد.

مراقبت از فرزندان فقط به موضوع سلامتی آن‌ها ختم نمی‌شود، بلکه وقتی از مادر نمونه صحبت می‌کنیم به مسئولیت پذیری مادر در قبال رشد جسمی، روحی و حسی کودک تاکید داریم. در واقع فرزندان به شما نگاه می‌کنند تا به آن‌ها کمک کنید تا یاد بگیرند چگونه در این جهان بتوانند به خوبی رشد کنند و به موفقیت برسند.

نگران نباشید، کافی است کاری را که فکر می‌کنید برای شما و فرزندان بهترین کار است انجام دهید و بدانید که هر کسی شیوه فرزند پروری مخصوص به خودش را دارد. در ادامه به چند ویژگی عمومی مادر نمونه اشاره می‌کنیم که با استفاده از این راهنما می‌توانید مادر خوبی برای فرزندان خود باشید.

 ۹ قدم برای تبدیل شدن به پدر و مادر نمونه برای فرزندان
صبر
صبوری در واقع مهمترین تعریف یک مادر نمونه است. همانطور که بچه‌ها بزرگ می‌شوند، تلاش می‌کنند تا چیزهای جدیدی درباره این جهان یاد بگیرند، در این مسیر ممکن است اتفاقات زیادی بیفتد. ممکن است دیوارهای اتاق را نقاشی کنند، یا شیشه شیر را روی قشنگ‌ترین قالی خانه خالی کنند، دقیقا همین لحظه است که باید صبوری کنید و بر عصبانیت خود غلبه کرده و بر سر او فریاد نزنید. چند نفس عمیق بکشید و آرامش خود را به دست بیاورید. فراموش نکنید کودکان به شما نگاه می‌کنند و از شما یاد می‌گیرند اگر شما مادر صبوری برای کودکان خود باشید آن‌ها هم صبر و شکیبایی را از شما می‌آموزند و این ویژگی می‌تواند برای آینده کودک شما بسیار مفید باشد.

تشویق و دلگرمی
کودکان قبل از اینکه در انجام هر کاری مانند راه رفتن، نشستن، تنهایی غذا خوردن، دستشویی رفتن و هر کار دیگری به موفقیت برسند ممکن است بارها شکست بخورند، این وظیفه یک مادر نمونه است که آن‌ها را به تلاش کردن تشویق کند حتی اگر بی نهایت شکست بخورند.

کودکان که مادران مشوق و حامی داشته باشد قادر هستند که اشتباهات خود را به آرامی اصلاح کنند و بدون احساس پشیمانی و ناامیدی دوباره تلاش کنند. این حمایت و تشویق کردن تا بزرگسالی همراه کودک خواهد بود و او هم در آینده تبدیل به یک پدر یا مادر حامی و مشوق خواهد شد.

درک کردن

یکی از مهمترین ویژگی‌های مادر نمونه بودن درک کردن فرزندان است. شما باید زمانی از روز خود را به گوش دادن به حرف‌های کودک خود اختصاص دهید و سعی کنید اتفاقات را از نگاه کودک خود درک کنید. کودکان باید احساس کنند هر زمان که و در هر سنی که باشند می‌توانند روی شما به عنوان یک مادر نمونه که قادر هستید آن‌ها را درک کنید و به حرف‌های آن‌ها توجه کنید، حساب کنند.

احترام
کودکان برای احترام گذاشتن باید آموزش دیده شوند و این وظیفه یک مادر نمونه است که به فرزند خود درباره احترام و احترام گذاشتن آموزش دهد. کودکانی که احترام به خود و احترام به دیگران را یاد می‌گیرند، خوشحال‌تر و سخاوتمندتر هستند و قادر خواهند بود در آینده ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنند.

بیشتر بخوانید: بهترین رویکرد برای آموزش انضباط به کودکان چیست؟
ممارست
آموزش انضباط به کودکان کار راحتی نیست. باید بدانید برای اینکه بتوانید به خوبی نظم و انضباط را به کودک خود بیاموزید باید خیلی محکم باشد. محکم بودن به این معنی نیست که باید با فرزند خود با خشونت برخورد کنید بلکه باید با عشق و علاقه نظم و انضباط را به کودک خود آموزش دهید و این کار ممکن نخواهد بود مگر با ممارست و پشتکار فراوان.

وقتی کودک کار بدی انجام می‌دهد باید طوری رفتار کنید که کودک فکر نکند او بچه بدی است بلکه باید متوجه شود رفتاری که انجام داده است از نظر شما رفتار بدی بوده و باید اصلاح کند.

برای مثال وقتی کودک شما در پارک کودک دیگری را هل می‌دهد، می‌توانید به کودک خود بگویید: «هل دادن رفتار خوبی نیست، باید صبر کنی تا نوبت تو شود» به جای اینکه به کودک بگویید: «الان نوبت تو نیست چون تو پسر بی ادبی هستی».

همیشه در دسترس باشید

یک مادر نمونه مادری است که همیشه در دسترس کودک خود باشد. خواه شما یک مادر شاغل باشید یا خانه دارد باید زمانی را به بودن در کنار فرزند خود اختصاص دهید. باید نسبت به علاقه مندی‌های کودک خود آگاه شوید و تلاش کنید با آن‌ها ارتباط نزدیکی برقرار کنید. زمانی که به حضور شما نیاز دارند در دسترس آن‌ها باشید، این کار به کودک شما احساس مهم بودن می‌دهد و به نوبه خود باعث اعتماد، ارزش و عشق خواهد شد.

فروتنی
شاید این موضوع کمی برای شما سخت باشد اما مهم است به عنوان یک مادر نمونه اگر اشتباهی انجام دادید، از کودک خود معذرت خواهی کنید. این موضوع نه تنها باعث بدتر شدن اوضاع می‌وشد بلکه به کودک خود می‌آموزید هر کسی ممکن است در زندگی دچار اشتباه شود و خوب است که به اندازه کافی فروتنی داشته باشد تا اشتباهات خود را بپذیرد. با این کار نه تنها فروتنی را به او آموزش می‌دهید بلکه فرزندان هم احترام زیادی به شما خواهند گذاشت.

مربی گری

به کودک خود کمک کنید تا با تکیه بر مهارت‌های خود متکی بر خود باشد. همانطور که کودکان بزرگ می‌شوند نسبت به بعضی چیزها علاقه نشان می‌دهند وظیفه شما است که زمان صرف کنید و به او آموزش دهید.بعضی از کودکان از سنین پایین استعدادهای خود را بروز می‌دهند، توجه کنید اگر کودک شما استعداد خاصی دارد به او کمک کنید تا مهارت‌ها و استعدادهای خود را پرورش دهد تا بتواند در زندگی خود مستقل و سازنده باشد.

رابطه عاشقانه
وجود ارتباط خوب درون خانواده برای درک اعضای خانواده از یکدیگر و ایجاد یک رابطه قابل اعتماد و عاشقانه ضروری است. کودکان نیاز دارند در هز سنی که هستند احساس کنند برای هر مشکلی می‌توانند به مادر خود مراجعه کنند. با ایجاد یک رابطه عاشقانه و صادقانه از دوران کودکی می‌توانید به یک مادر نمونه برای فرزندان خود تبدیل شوید.

نکاتی برای تشویق ارتباط باز و صمیمانه در خانواده
محکم و قوی بودن
مادر بود یک شغل تمام وقت و پر استرس است که می‌تواند با سختی‌ها و هزینه‌های زیادی برای شما همراه باشد. مادران معمولا خودشان را وقف فرزندان خود می‌کنند تا کودکان سالم و شادی را پرورش دهند. مطمئن شوید مادر قوی و محکمی باری فرزندان خود هستید زیرا شما اولین کسی هستید که کودکان به شما نگاه می‌کنند و درس‌های ارزشمندی را از شما می‌آموزند که برای آینده آن‌ها بسیار لازم و ضروری خواهد بود.

مراقبت از فرزندان نیاز به مادر سالم و محکم از نظر جسمی و روحی دارد، پس اطمینان حاصل کنید که از نظر جسمی و روحی در شرایط خوبی قرار دارید. همچنین هر زمانی که احساس کردید نیاز به کمی استراحت دارید می‌توانید از اطرافیان خود کمک بگیرید و کمی از فرزندان خود فاصله بگیرید تا ذهن و جسم خود را دوباره شارژ کنید. اگر شما خسته و ناامید باشید نمی‌توانید به فرزندان خود کمک کنید.

فراموش نکنید مادر قلب یک خانواده است و مهمترین راهنمای کودک. پس یک مادر نمونه باشید تا الگوی خوبی برای فرزندان خود محسوب شوید.

کجا زبان ما را رسد که وصف تو گوییم و کجا به اندیشه ما آید که ذکرتو آریم، و کجا توان قلم بود که نقش حسن تو نویسد و کدام آینه است که درخشش نور تو را بتاباند.

فاطمه! ای بزرگ بانو!

ای نام تو، جامع کمالاتت که گویای عصمت آتش سوز توست. ای آن که دامنت، رسالت سردار توحید را پرورد. ای آن که مهر رخت، خورشید فروزان مریم و آسیه و خدیجه را فزونتر است؛ چرا که جهان بانوان را تو سروری. ای آن که شهد شهادت سوزانت را ازچشمه صداقت و اخلاص چشیده ای. ای آن که بر گرده گیتی، دوریحانه مصطفی (ص) را مادری، پس نقش آفرین کربلای تویی؛ آری ………

مادر اولین تجربه عشق، اولین آغوش و اولین نوازش.

 
کسی که بی منت و بی دریغ نهایت مهرش را تقدیم فرزند می کند حتی اگر آن ها بی محبت باشند، و هر دفعه که فرزندان اشتباهی مرتکب می شوند آن ها را می بخشد و دوباره در آغوش می گیرد.

لحظه هایش را با دعا برای فرزندانش می گذراند و مدام برایشان نگران است.

شادی او زمانی تکمیل می شود که فرزندانش شاد و خوشحال باشند.

حضورش در خانه گرما بخش است و نبودنش فضای خانه را به مکان بی روح و سوت و کوری تبدیل می کند که نمی توان آن را تحمل کرد، و آغوش پر مهرش تمام دلهره ها و نگرانی های روز را از بین می برد.

زمان هایی است که از او دور می شویم و معنی دلتنگی را می فهمیم و با تمام وجود آرزو می کنیم کاش کنارمان بود.

شاید بعضی از ما تا زمانی که مادرمان کنار ما است قدرش را ندانیم اما همین که او را از دست دادیم تازه متوجه می شویم که بخش بزرگی از زندگی مان از دست رفته و دیگر قابل برگشت نیست، و تمام اتفاقات ساده ی زندگی که هنگام بودنش اتفاق می افتد برایمان شکل رویا و آرزو را پیدا می کند.

مادر و عشق او با هیچ چیز و هیچ کس دیگر قابل مقایسه نیست، آرامشی که یک لبخند ساده ی او به ما می دهد را در هیچ جای دیگری نمی توان پیدا کرد.

زمانی که در زندگی دچار مشکلات می شویم و یا در کارهایمان شکست می خوریم اوست که ما را حمایت می کند و به ما انگیزه ی دوباره می دهد تا تلاش کنیم و موفقیت هایی در زندگی به دست بیاوریم.

همیشه این جمله را شنیده ایم که بهشت زیر پای مادران است. این جمله نشان دهنده ی بزرگی و عظمت، و همچنین جایگاه ویژه ی او نزد خداوند می باشد.

مادر مسئول پرورش و تعلیم و تربیت فرزندان می باشد، اگر ما انسان های خوبی باشیم در واقع نتیجه ی تربیت صحیح مادر است.

خداوند متعال و ائمه ی اطهار در احادیث بارها، ما را به نیکی به پدر و مادر سفارش کرده اند و این موضوع مسئولیت سنگینی بر عهده ی ما می گذارد تا همیشه تلاش کنیم با کارهای خوب، ذره ای از محبت آن ها را جبران کنیم.

اما متاسفانه اگر ما تمام عمرمان را صرف خدمت و محبت به مادرمان کنیم باز هم نمی تواند تنها گوشه ی کوچکی از زحمات مادر را جبران کند.

و در آخر، واژه ها بسیار کوچک تر از آن هستند که او را آن طور که شایسته است، توصیف کنند. امید است همه ی ما فرزندان خوبی برای مادرانمان باشیم.

. بهشت جایی است که نیکوکاران پس از مرگ، در آن جاودانه می‌شوند

تبلیغ دین، بیش از هر چیز نیازمند فهم صحیح دین است. اگر تبلیغ بر اساس برداشتهای خطا و یا التقاطی از دین بنا نهاده شود؛ نه تنها موجب رشد دین نخواهد شد بلکه بیشترین ضربه را به دین وارد خواهد کرد.

در یکی از آخرین کلیپ هایی که در شبکه های اجتماعی پخش شده است، می گویند: همه انسان ها به بهشت خواهند رفت و اصولا مقصد نهایی انسان بهشت است. ایشان جهنم را به بیمارستانی در مسیر بهشت تشبیه می کنند. به نظر ایشان فرد گناهکار مجرم نیست، بلکه بیماری است که برای استفاده از نعمت های بهشت، نیازمند درمان است و این درمان در جهنم صورت خواهد گرفت. بر همین اساس است که آنان جهنم را نشانه ای از رحمت خداوند می شمارند؛ نه خشم و غضبش.

تشبیه ملائکه عذاب به پرستاران!!
این که جهنم برای برخی موقتی بوده و در حکم پاک شدن آنها از آلودگی ها و پلیدی ها را دارد و نهایتا به بهشت وارد می شوند درست است همان طور که پیامبر (صلی الله و علیه وآله) می  فرمایند: (اعتقاد به) ولایت علی (علیه السلام) حسنه ای است که با وجود آن سیئات هرچقدر که باشند ضرری نمی زنند، مگر آن ضررهایی چون مصیبت های دنیوی، و بعضی از عذاب های اخروی که برای پاک شدن به اهل معصیت می رسد. (بحارالانوار، ج8، ص352)

بنابراین تشبیه آن به بیمارستان از این لحاظ مشکلی ندارد، اما تشبیه فضای روانشناختی آن با بیمارستان و تشبیه ملائکه عذاب، با پرستاران صحیح نیست، هرگز برخورد ملائکه عذاب با جهنمیان  مثل برخورد دلسوزانه یک پرستار با بیمار نیست، بیمار نقشی در ابتلاء خود ندارد، اما اینان در ابتلائشان مقصرند: «وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا»؛ (و آنها را در حالى كه باطنشان به الهى بودن آن معجزات یقین داشت، ستمكارانه وبرترى  جویانه انكار كردند) لذا وقتی که درخواست خروج از جهنم می کنند، چنین پاسخ می شنوند: «رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنهْا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ * قَالَ اخْسَواْ فِیهَا وَ لَا تُكلَّمُون»؛ مى  گویند: پروردگارا! تیره بختى و شقاوت ما (جهنمیان می گویند) پروردگارا! ما را از دوزخ بیرون آر، پس اگر [به بدى  ها و گمراهى  ها] بازگشتیم، بى تردید ستمكار خواهیم بود * [خدا] مى  گوید: [اى سگان!] در دوزخ گم شوید و با من سخن مگویید. (مومنون:23/106-108)

 جهنم جای بدی نیست!!
این سخن هرگز در تعالیم اسلام پذیرفتنی نیست و مخالف صریح هزاران آیه و روایت است.
به راستی این سخن چگونه با هزاران آیه و روایتی که انسان را از جهنم بیم داده و او را به دوری از آن فراخوانده اند قابل جمع است؟ آیا بر خلاف منطق خود قرآن نیست که می فرماید: «وَ أَنذِرْهُمْ یَوْمَ الاَزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الحْنَاجِرِ كَاظِمِینَ مَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ وَ لَا شَفِیعٍ یُطَاع »؛ و آنان را از روز نزدیك بیم ده، آن گاه كه [از شدت ترس ] جان ها به گلوگاه رسد، در حالى كه همه وجودشان پر از غم و اندوه است. براى ستمكاران هیچ دوست مهربانى و شفیعى كه شفاعتش پذیرفته شود، وجود ندارد! (غافر:40/18)

آیا با وجود این آیات می توان جهنم را بیمارستانی دانست که جای بدی نبوده و به درستی و از روی دلسوزی با انسان رفتار می شود؟!

جایگاه اعراف چگونه توجیه می شود؟
در این نگاه یک بهشت همگانی و یک جهنم بیمارستانی وجود دارد که همه را برای بهشت آماده و مهیا می سازد، دیگر چه نیازی به جایگاهی میان بهشت و جهنم وجود دارد در حالی که در قرآن به چنین جایگاهی تصریح شده است (اعراف:7/46-48) جایگاهی که علاوه بر امامان معصوم که محیط بر محشر هستند، برخی انسان هایی که خوبی ها و بدی های یکسانی دارند در آن مستقر می شوند تا تکلیفشان روشن شود(ر.ک سبحانی، جعفر، منشور جاوید، ج5،ص528و529) آیا طبق این تحلیل نمی بایست اینان نیز در جهنم بیمارستانی مستقر شده و بعد از پاک شدن وارد بهشت شوند؟ پس چرا اعراف؟

 جهنم هفت طبقه دارد و هر چه پایین‌تر برود، جای افراد بدتر است

 
جهنم خالی از عذاب است
سخنرانی در شبکه های مجازی سیخ داغ و چوب داغ و امثال آن را در جهنم نفی کرده، و به طور ضمنی جهنم را خالی از عذاب هایی معرفی می کند بلکه صرفا مکانی مانند بیمارستان تعریف کرده است، در حالی که جزئیات آخرت امری است که عقل به آنها دسترسی ندارد و تنها راه فهم آن آیات و روایات است که صراحتا از عذاب های دردناک سخن گفته اند: «خُذُوهُ فَغُلُّوهُ* ثُمَّ الجْحِیمَ صَلُّوهُ* ثُمَّ فىِ سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوه »؛ [فرمان آید] او را بگیرید و در غل و زنجیرش كشید* آن گاه به دوزخش دراندازید* سپس او را در زنجیرى كه طولش هفتاد زرع است به بند كشید. (الحاقه:69/30-32)

«فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ* وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِین »؛ پس امروز او را در اینجا دوست مهربان و حمایت گرى نیست * و نه غذایى مگر چرك و كثافات[ى از بدن اهل دوزخ!] (الحاقه:69/35-36)

«إِنَّكُمْ أَیهُّا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ* لاَكلِونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ* فَمَالِونَ مِنهْا الْبُطُونَ* فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الحْمِیمِ* فَشَارِبُونَ شُرْبَ الهْیم »؛ شما اى گمراهان انكار كننده!* قطعاً از درختى كه از زقّوم است [و داراى مایعى جوشان و بسیار بدمزه و بدبوست ] خواهید خورد * و شكم ها را از آن پر خواهید كرد، * و روى آن از آب جوشان خواهید نوشید * مانند نوشیدن شترانى كه به شدت تشنه  اند. (الواقعه:56/51-55)

ما منکر مهربانی و رأفت الهی نیستیم
باید دقت کرد که ما منکر مهربانی و رأفت الهی نیستم، یقیناً خدای ما خدایی است که در مناجات امام سجاد(علیه السلام) اینگونه توصیف شده: «یَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَه »؛ ای کسی که رحمتش بر غضبش سبقت گرفته است(سید بن طاووس، اقبال العمال، ج1، ص363) اما هر چیزی افراط و تفریطی دارد، همان طور که خدایی که غضب محض باشد و رحمت و رأفتی نداشته باشد، خدای مطلوب و کاملی نیست، خدایی که صرفا رأفت و رحمت باشد و غضبی نسبت به ظالمان و مستکبران نداشته باشد هم خدای کاملی نخواهد بود. نباید برای این که مردم از رحمت و رأفت الهی ناامید نشوند از ان طرف پشت بام افتاده و آنها را نسبت به عذاب عادلانه الهی بی تفاوت کنیم!

آیا این عادلانه است که اشخاصی چون شمر و یزید و ادامه دهدگان راه آنان که به خاطر منافع مادی میلیون ها نفر را در جنگ های جهانی و ده ها هزار نفر را در هیروشیما و ناکازاکی کشتند به طوری که تا الان آثار رادیو اکتیو آن باقیست، آیا عادلانه است که جهنم را برای آنان در حکم بیمارستانی باشد که نه از روی غضب، بلکه دلسوزانه با آنها برخورد می شود؟! تا آنان برای رفتن بهشت آماده شوند!!!